Czuwajcie! – pierwsza niedziela Adwentu

fot. Amata J. Nowaszewska / CSFN

Kościół potrzebuje czuwania, my potrzebujemy być czujni. Rzeczywistość, w której żyjemy staje się coraz bardziej pustynią – rosną napięcia w świecie, konflikty wszelkiego rodzaju, wojny, pandemie, napięcia społeczne i religijne, których jesteśmy świadkami, żyjąc we Francji – pisze proboszcz parafii Miłosierdzia Bożego w Paryżu XVII ks. dr Janusz Umerle w komentarzu dla Polskifr.fr na pierwszą niedzielę Adwentu 2023.

Zapraszamy do lektury pełnej treści komentarza.

*

Czuwajcie! – pierwsza niedziela Adwentu

„Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry;
Sprawiedliwego wylejcie chmury.
O, wstrzymaj, wstrzymaj, Twoje zagniewanie
i grzechów naszych zapomnij już, Panie”.

Taką pieśnią rozpoczynamy Adwent, który przez pierwsze dwa tygodnie skoncentrowany jest na przygotowaniu się Kościoła na powtórne przyjście Chrystusa i Sąd Ostateczny. „Niebiosa, wysączcie z góry sprawiedliwość i niech obłoki z deszczem ją wyleją! Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił – przed Tobą zatrzęsłyby się góry” (Iz 45,8) – woła Bóg w Księdze Izajasza. A w Ewangelii pierwszej niedzieli Adwentu usłyszymy: „Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem” (Mk 13, 35).

Kościół potrzebuje czuwania, my potrzebujemy być czujni. Rzeczywistość, w której żyjemy staje się coraz bardziej pustynią – rosną napięcia w świecie, konflikty wszelkiego rodzaju, wojny, pandemie, napięcia społeczne i religijne, których jesteśmy świadkami, żyjąc we Francji. Także w Kościele wyczuwa się trudny czas, w którym największym zagrożeniem wydają się wewnętrzne i duchowe podziały.

„Grzechów naszych zapomnij już, Panie” – Tak, źródłem wszelkiego zła są nasze grzechy, dlatego czas Adwentu, mimo że ma charakter radosnego oczekiwania na przyjście Pana, jest również czasem pokutnym, czasem naszego nawracania się. Nasze spowiedzi mówią nam i uświadamiają jak bardzo jesteśmy słabi – często spowiadamy się z tych samych grzechów. Zadajmy sobie jednak pytanie: Czy docieramy do źródła naszych grzechów? Gdzieś w głębi naszej duszy jest korzeń pychy, jakiś obszar naszego życia, które trudno jest nam oddać Bogu, gdzie trudno nam się zmienić. To może się przenosić także na to, jak funkcjonujemy w relacjach z innymi ludźmi, a może i nawet na to, jak funkcjonujemy w naszych małych polskich wspólnotach w parafiach. Nasze wspólnoty są dla nas jak małe wysepki wiary a także i polskości. Bogu dzięki za ten skarb, który przechowujemy dzięki staraniom polskiego Kościoła i uprzejmości francuskich diecezji.

„Każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał” (Mk 13,34) – Jesteśmy więc wezwani do czujności. Czujny sługa wie, że ten skarb wiary, że nasze polskie parafie są darem powierzonym nam przez Boga. A jeśli mamy świadomość, że go otrzymaliśmy od Boga, to na pewno nie zagrozi nam pycha i pokusa przywłaszczania sobie tego, co otrzymaliśmy za darmo z miłości Bożej.

„Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem” (Mk 13,35) – Chrystus w Ewangelii mówi nam, że ten czas oczekiwania na Jego powtórne przyjście dokonuje się w ciemnościach nocy, tym bardziej ciemnej, im większe otaczają nas wokół problemy społeczeństwa, w którym żyjemy. Ale Kościół powinien odróżniać się od świata, w którym żyje. Otoczony ciemnością powinien zadbać o to, aby sam nie stał się jak świat. Wewnątrz Kościoła tli się przecież światło zmartwychwstałego Chrystusa, który przychodzi do Kościoła, który się modli. W pokornej modlitwie sług Chrystusa, jak spragniona wyschnięta pustynia, prosimy, aby Bóg Ojciec zrosił ją przyjściem Chrystusa i aby ta pęknięta skorupa naszych egoizmów przemieniła się w kwitnący ogród wydający słodkie owoce – także w naszych polskich wspólnotach.

*

czytaj też:

#CzekającNaPana, odc. 4 | Jezus jest Bogiem z nami >>>

Bp Piotr Turzyński: „Adwent to czas tęsknoty” >>>

Zamyślenia adwentowe: cztery adwenty i Pan Bóg cz. 4 >>>

Rekolekcje smartfonowe: dziś słowo o tęsknocie – prosto z mroźnej z Syberii >>>

Adwent z Medalikiem #4 | „Wzruszyły się obie i starsza pani odeszła z nową nadzieją w sercu” >>>

#Adwent2020 z #JP2, odc. 4 Od „Bogurodzicy” do Napoleona >>>

#SzustakNaAdwent, odc. 4 (ost.) | Najbardziej niezwykła Kobieta tego świata >>>