Zmarł śp. ks. Wacław Bytniewski SChr, wieloletni duszpasterz polonijny w północnej Francji

fot. Biuro Prasowe Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej

Ze smutkiem, ale też z głęboką ufnością i wiarą w zmartwychwstanie i życie wieczne zawiadamiamy, że w południe w piątek 8 listopada 2024 r. Pan życia i śmierci odwołał do wieczności naszego Współbrata, śp. ks. Wacława Bytniewskiego SChr, l. 92, wieloletniego duszpasterza Polonii w północnej Francji – poinformowało Biuro Prasowe Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej.

Ks. Wacław Bytniewski SChr w latach 70. XX wieku był przełożonym regionalnym chrystusowców posługujących na ziemi francuskiej, a następnie w latach 1978-1983 był pierwszym przełożonym prowincji Matki Bożej Częstochowskiej.

Uroczystości pogrzebowe odbędą się w środę 13 listopada 2024 r. w kaplicy Chrystusa Uchodźcy Domu Zakonnego w Puszczykowie:

• o godz. 12:30 – modlitwa różańcowa
• o godz. 13.00 – MSZA ŚWIĘTA POGRZEBOWA, po której ciało zmarłego zostanie odprowadzone na miejscowy cmentarz parafialny, gdzie zostanie złożone w zakonnym grobowcu.

Życiorys ks. Wacława Bytniewskiego SChr (informacje za Biurem Prasowym Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej)

Ks. Wacław Bytniewski SChr, syn Jana i Władysławy z domu Dudzik, urodził się 15 lutego 1932 r. w Miastkowie Kościelnym w powiecie garwolińskim. Tego samego dnia został ochrzczony w miejscowym kościele parafialnym pw. Nawiedzenia NMP. Tam też po raz pierwszy w pełni uczestniczył w Eucharystii i przyjął sakrament bierzmowania. Wykształcenie w zakresie szkoły średniej uzyskał w Niższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego w Ziębicach. Rozpoczynając w nim edukację w sierpniu 1949 r. wstąpił jednocześnie do Towarzystwa Chrystusowego i po krótkim aspirandacie na początku kolejnego miesiąca rozpoczął w Ziębicach kanoniczny roczny nowicjat. W domu nowicjackim w Ziębicach 8 wrześniu 1950 r. złożył pierwsze śluby zakonne. Po pierwszych ślubach kontynuował edukację w Niższym Seminarium, a po jej ukończeniu podjął sześcioletnie studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu. W czasie seminaryjnej formacji ponawiał śluby zakonne, by 8 września 1953 r. w Poznaniu złożyć profesję wieczystą. Przyjął też niższe (tonsura, ostiariat i lektorat, egzorcystat i akolitat) oraz wyższe (subdiakonat i diakonat) święcenia. 20 kwietnia 1958 r. abp Antoni Baraniak, pasterz archidiecezji poznańskiej udzielił mu święceń kapłańskich.

Przez pierwsze cztery lata swojego kapłaństwa ks. Wacław posługiwał na Pomorzu Zachodnim jako wikariusz, najpierw w parafii pw. MB Królowej Polski w Tetyniu, a potem w parafii pw. św. Ottona w Pyrzycach. We wrześniu 1962 r. wyjechał do pracy duszpasterskiej wśród Polonii we Francji. Na francuskiej ziemi posługiwał wśród górniczych rodzin zamieszkujących północną Francję w departamentach Nord i Pas-de-Calais Przez pierwszy rok pracował w Montigny en Ostrevent. Potem w latach 1963-1969 w Roubaix. W latach siedemdziesiątych XX wieku piastował funkcje przełożeńskie we wspólnocie chrystusowców posługujących we Francji. W październiku 1969 r. został powołany na urząd ekonona Wiceprowincji, a po kilku miesiącach, pod koniec kwietnia 1970 r. – na przełożonego Wiceprowincji. Po erygowaniu w 1978 r. prowincji pw. Matki Bożej Częstochowskiej został jej pierwszym przełożonym. Po zakończeniu sześcioletniej kadencji prowincjała był mianowany członkiem Rady Prowincji oraz jej ekonomem. Funkcje te pełnił do 1989 r. i łączył je z posługą duszpasterską, pomagając Współbraciom w obowiązkach w polonijnych parafiach północnej Francji. Był także Sekretarzem Generalnym Polskiego Zjednoczenia Katolickiego we Francji zrzeszającego katolickie stowarzyszenia polonijne.

W 1990 r. został ustanowiony duszpasterzem w Wingles, a w 1999 r. – ponownie w Montigny en Ostrevent. W 2001 r. zamieszkał w domu prowincjalnym w Hesdigneul-lès-Béthune, zostając jego przełożonym. Stamtąd każdego poranka dojeżdżał do pobliskiego, znajdującego się w Fouquières-lès-Béthune, domu prowincjalnego sióstr sercanek, by odprawić Mszę Świętą dla mieszkających tam sióstr oraz podjął się duchowej opieki nad polonijną wspólnotą uczęszczającą w niedzielne poranki i piątkowe popołudnia na Msze Święte do kościoła Notre Dame w Haillicourt. Wiosną 2007 r., po sprzedaży domu w Hesdigneul, zamieszkał przy polonijnej parafii w Bruay La Buissière, nie przerywając posługi u sercanek i w Haillicourt, a także aktywnie włączając się w duszpasterską pomoc w innych miejscach sprawowania kultu. Razem z Polakami z Haillicourt (ale również i z Wingles, Montigny, Roubaix oraz Bruay, Houdain i Divion) wiosną 2008 r. przeżywał swój złoty jubileusz kapłaństwa. W październiku 2010 r. został przeniesiony do Escaudain, by służyć tamtejszej polskiej diasporze duszpasterską posługą. Trzy lata później powrócił do ojczyzny i zamieszkał w domu chrystusowca-seniora w Puszczykowie. Niemalże do końca swoich dni angażował się duszpastersko w dekanacie puszczykowskim oraz puszczykowskich domach zakonnych sióstr elżbietanek i braci Serca Jezusowego. W piątkowe południe 8 listopada 2024 r. Pan życia i śmierci odwołał go do siebie.

 

czytaj też:

Zmarł o. Jan Nieruchalski OMI, wieloletni duszpasterz Polonii we Francji i Beneluksie >>>