Wielki Post 2020 z ks. Jełowickim #4 | Osiemnastka, dwa skrzydła i siostrzeniczki

fot. Pixabay.com

Czas na czwartą odsłonę naszej wielkopostnej drogi z pierwszym rektorem Polskiej Misji Katolickiej we Francji – ks. Aleksandrem Jełowickim. Dzisiaj poznamy kolejne trzy z jego listów.

List XXXV, Paryż, 19 grudnia 1859, do dzieci brata, z okazji rocznicy kapłaństwa

Jest to wyjątkowy list, w którym ks. Jełowicki pisze o swojej osiemnastce. Oczywiście chodzi mu o 18 rocznicę kapłaństwa, a nie życia, bo wówczas miał już 55 lat. Widzimy zatem, że od momentu, gdy powstały pierwsze listy, upłynęło już sporo czasu, gdyż wtedy ks. Aleksander rozeznawał dopiero swoje powołanie do zmartwychwstańców. Chociaż ks. Aleksander przypomina, że został wyświęcony na księdza na obcej ziemi i przez francuskiego biskupa, to jednak pisze też bardzo ważne słowa (pisownia oryginalna we wszystkich cytatach):

w znaczeniu duchownem, żadna nam ziemia nie obca, i żaden człowiek nie obcy, a zwłaszcza też Biskup.

W tych słowach można wyczuć pewną nutkę nostalgii, ale jednak najważniejsze jest duchowe braterstwo jakim jest Kościół powszechny. Może właśnie w dobie koronawirusa, kiedy bardzo wielu z nas ma mocno ograniczony dostęp do szerszej wspólnoty wiernych, jest to dobra okazja, żeby na nowo odkryć i uświadomić sobie, że pomimo kwarantanny, czasowego oddzielenia, wszyscy my, wszystkie nasze małe wspólnoty duchowe, nie są samotnymi wyspami, ale wpisują się w bogactwo Kościoła powszechnego.

Ks. Aleksander podkreśla też potrzebę jedności z papieżem i słuchania go z dobrej woli, a nie przymusu. To również jest bardzo cenna wskazówka dla nas, kiedy od czasu do czasu podnoszą się głosy sprzeciwu wobec papieża i jego nauczania. Tymczasem jest on namiestnikiem Chrystusa na ziemi i z tej przyczyny, pomimo nawet różnych ludzkich słabości, ma on specjalne posłannictwo od Ducha Świętego. A gdy wypowiada się na mocy swojego apostolskiego autorytetu jest nieomylny w sprawach wiary i obyczajów.

Ten list kończy się wyjątkowo pięknymi słowami, a zarazem modlitwą:

Kiedyś mnie uczynił kapłanem, dajże, o Boże ! bym był kapłanem według serca Twego, bym zbawił duszę moją, i do zbawienia dusz wielu, a przedewszystkim tych co mi są najdroższe, posłużył!
I tak sobie myślę o duszyczkach waszych (mowa o dzieciach brata). A Bóg słyszy co myślę, a słysząc, wysłucha...

List XXXVIII, Paryż, 13 czerwca 1860, do Pana Antoniego Goreckiego, o Podaniu, czyli Tradycji, i o Piśmie Świętym

W tym liście, napisanym do Antoniego Goreckiego – pisarza, powstańca i emigranta rodem z Wilna, ks. Aleksander w przepiękny sposób tłumaczy dwa filary, na których opiera się Kościół Chrystusowy – są to Podanie (Tradycja) i Pismo Święte. Warto, żebyśmy także i my, szczególnie w Wielkim Poście, uświadomili sobie, że nasza wiara ma podstawy nie tylko w świętej księdze, ale nadto i w Tradycji, czyli nauce przez wieki przekazywanej ustnie. To jest przepiękne bogactwo Kościoła; coś w rodzaju dwóch skrzydeł, na których on się wznosi.

Swoje rozważania na temat spisanych i ustnych przekazów Słowa Bożego ks. Aleksander kończy następującym stwierdzeniem:

Pismo służy na utwierdzenie wiary, lecz samo do rozsiewania wiary nie starczy. Potrzeba mu pomoc Opowiadania, potrzeba Podania...

List XL, Paryż, 20 lipca 1860, do dwóch siostrzenic, o pobożności, o mowie polskiej, i o rodzinnej miłości

“Kochane Siostrzeniczki Moje!” – zaczyna swój list do siostrzenic pierwszy rektor Polskiej Misji Katolickiej we Francji.

Ten tekst to bardzo piękny przykład troski o mowę i dzieje ojczyste, a poprzez nie także o duszę. Najlepiej oddajmy głos samemu ks. Jełowickiemu:

Własna mowa, ma zawsze pierwsze miejsce trzymać; toż i własne dzieje. - Niestety, w wychowaniu dziś u nas odwrócony pod tym względem porządek, ze szkodą nawet dusz; bo i dzieje nasze więcej niż jakie bądź inne ukształcają serce i podnoszą duszę; i mowa nasza od wszech innych zdrowsza, bo czyściejsza, poważniejsza, uroczystsza nawet, ma coś w sobie świątecznego i świątobliwego.

I jak tu nie kochać języka i polskiej historii?

A już za tydzień zapraszamy na piąte spotkanie z duchowością ks. Aleksandra Jełowickiego.

Część pierwsza serii >>>

Część druga serii >>>

Część trzecia serii >>>

Cytaty oraz informacje wykorzystane w tekście pochodzą z książki: J. Klechta, Powstaniec. Tułacz. Kapłan. Ks. Aleksander Jełowicki (1804-1877) pierwszy rektor Polskiej Misji Katolickiej we Francji, Polska Misja Katolicka we Francji, Paryż 2004