Rubinowy Jubileusz Pieszej Pielgrzymki Zamojsko-Lubaczowskiej na Jasną Górę (foto)

fot. archiwum prywatne Anny Janczyk

Sierpień to w Polsce tradycyjnie miesiąc szczególnie intensywnego pielgrzymowania i wielu rocznic patriotycznych. Niezmiennie miejscem najchętniej odwiedzanym przez pielgrzymów jest Jasna Góra, do której zmierza wiele grup pielgrzymkowych, nie tylko pieszych, z różnych zakątków Polski. Diecezja zamojsko-lubaczowska w tym roku pielgrzymuje po raz 40. w dniach 2-14 sierpnia, aby dotrzeć w wigilię uroczystości Wniebowzięcia NMP.

O rubinowym jubileuszu opowiedzieli nam ks. Marek Mazurek, dyrektor Pieszej Zamojsko-Lubaczowskiej Pielgrzymki na Jasną Górę, oraz jedna z uczestniczek – Anna Janczyk.

*

Ks. Marek Mazurek

 

Rubinowy Jubileusz Pieszej Pielgrzymki

W tym roku po raz 40. wyruszyła Piesza Pielgrzymka Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej na Jasną Górę. Cieszymy się, że po dwóch latach formy sztafetowej, ze względu na pandemię, w tym roku idziemy w sposób tradycyjny, czyli od 2 do 14 sierpnia, z noclegami. Idziemy w 5 grupach: z Zamościa, Biłgoraja, Tomaszowa Lubelskiego, Hrubieszowa i Lubaczowa.

2 sierpnia wyruszyliśmy z katedry w Zamościu, inne grupy pielgrzymów dołączyły również do nas. Przeżywamy rubinowy jubileusz, dlatego w czasie tej drogi, chcemy dziękować Panu Bogi i Matce Najświętszej za te wszystkie osoby, które zapoczątkowały naszą pieszą pielgrzymkę na Jasną Górę, za wszystkie osoby, które przez minione lata przyczyniały się do tego, aby ta piesza pielgrzymka zamojsko-lubaczowska, tak pięknie funkcjonowała i dziś owocnie się rozwijała.

Hasłem przewodnim naszego pielgrzymowania są słowa: „Idziemy w pokoju Chrystusa”. Jest to z naszej strony nawiązanie do tej sytuacji, którą przeżywamy obecnie na świecie, bo tego prawdziwego pokoju od Pana Jezusa potrzebujemy obok nas, ale i w naszych sercach. Konferencje Ojca Duchownego pielgrzymki, którym jest ks. Mariusz Skakuj, będą poświęcone tej ważnej współczesnej problematyce.

Życie duchowe pielgrzyma

Pielgrzymka piesza to są przede wszystkim rekolekcje w drodze, bo jest to osobiste spotkanie z Panem Bogiem, jest czas na modlitwę, jest czas na zadumę czy duchową refleksję. Każdego dnia jest sprawowana Eucharystia i sakramenty św., ale ten czas jest także radosnym spotkaniem z drugim człowiekiem, czas poznawania siebie, zarówno wtedy, kiedy jest radośnie i wszystko się układa dobrze, ale i wtedy, kiedy dochodzi zmęczenie lub niesprzyjająca pogoda (deszcz lub spiekota), czy chociażby problem z noclegiem. W tychże ekstremalnych sytuacjach poznaję siebie, jak reaguję lub jak się zachowuję, czy umiem okazać swoje miłosierdzie wobec innych lub pomoc drugiemu.

40-lecie pielgrzymki – różnice i podobieństwa na przestrzeni tych lat

Punkty wspólne: to otwartość ludzi, których mijamy na naszej drodze na Jasną Górę i tych, którzy przyjmują nas do swoich domów na noclegi, czujemy ich otwartość serc i bezinteresowność, ogromnie widoczną wśród naszych gospodarzy. Różnice: to myślę, iż są podobne do innych pieszych pielgrzymek, bo 25 lat temu, gdy ktoś wyszedł z domu 2 sierpnia, praktycznie nie miał kontaktu z domownikami do 14 sierpnia, a dzisiaj przez różne środki masowego przekazu lub telefony, ten kontakt jest zdecydowanie łatwiejszy. Nawet, kiedy w czasie drogi coś się wydarzy czy czegoś nam zabraknie, to łatwiej jest nam te pewne rzeczy dostarczyć, łatwiej być nam pod tzw. „kontrolą domowników”.

Dalej trzeba tu stwierdzić, że ostatnie lata pokazują, iż tych idących pielgrzymów na naszej drodze jest mniej niż 20 czy 15 lat temu. Mamy tu świadomość różnych czynników wpływających na taki stan rzeczy, ale dzisiaj daje się również zauważyć i taką tendencje, iż mimo spadku ilości pielgrzymów, to ci, którzy zdecydują się pójść na pielgrzymkę, wiedzą po co idą. Mają świadomość, że nie jest to łatwy i przyjemny sposób spędzania wolnego czasu… To prawie dwa tygodnie wakacji, na które jeśli się zdecydują, to mają świadomość tego, iż są to rekolekcje w drodze.

Istnieje na pielgrzymce grupa duchowa – jakie ma zadanie?

W naszej Pielgrzymce wyruszamy fizycznie, natomiast grupa duchowa są to osoby, które z różnych powodów iść fizycznie na Jasną Górę nie mogą, ale łączą się z nami duchowo każdego dnia i przesyłają nam swoje intencje i w tychże intencjach my się modlimy. Pamiętamy o tych pielgrzymach duchowych modląc się w drodze. Staramy się zrobić wszystko, aby te osoby łącząc się z nami duchowo, miały taką szeroką możliwość. I składamy tu wielkie ukłony Katolickiemu Radiu Zamość – idą z nami pracownicy radia – które łączy się często z pieszą Pielgrzymką, tworzy relacje z trasy, transmituje konferencje Ojca duchownego. W tym roku po raz pierwszy każdego dnia transmitowana jest Msza św., dlatego ci duchowi pielgrzymi, począwszy od początku dnia przez kolejne godziny, aż do Apelu Jasnogórskiego, będą mogli z nami razem być i razem modlić się.

Słowo krzepiące i zachęcające do pielgrzymów

Nasze pielgrzymkowe hasło: „Idziemy w pokoju Chrystusa”, jest zachętą i słowem krzepiącym dla każdego, ponieważ tego pokoju serc, w naszych niełatwych czasach bardzo potrzebujemy, a szczególnie mocno ufamy, że ten codzienny trud pielgrzymi, jaki podejmujemy idąc na Jasną Górę, chcemy głęboko ofiarować Panu Bogu i Matce Najświętszej, ufając mocno, iż ta Jej opieka każdego dnia będzie nam towarzyszyła, jako Jej dzieciom. Czuliśmy Jej wstawiennictwo za nami przez ostatnie 39 lat i wiemy, iż także dzisiaj jest Ona obecna pośród nas – tegorocznych pielgrzymów, o czym świadczy duża liczba osób wybierających się na pielgrzymi szlak do Częstochowy. W moim sercu gości ogromna radość, że idziemy tradycyjnie od początku do końca ok. 350 km i mamy tę łaskę oraz możliwość pieszej wędrówki razem.

*

Anna Janczyk

 

Rekolekcje w drodze

Pięć grup z całej diecezji zamojsko-lubaczowskiej wyruszyło na pątniczy szlak, by po 2 latach formy sztafetowej pielgrzymowania móc przejść kilkaset kilometrów do tronu Jasnogórskiej Madonny.

Pielgrzymka to przede wszystkim rekolekcje w drodze. Miejsce i czas, w którym oprócz poznania wspaniałych osób można doznać niezwykłej obecności Matki Bożej i Samego Boga. 13 dni marszu to również sprawdzenie swoich sił i pokonanie własnych słabości. Nauka cierpliwości, znoszenia bólu i zrezygnowania z własnego „ja” na rzecz pomocy bliźniemu. Nie bez powodu zwracamy się do siebie „Siostro” i „Bracie”. Wszyscy jesteśmy dziećmi Boga, a celem tej kilkunastodniowej wędrówki jest uklęknięcie przed tronem Matki Boskiej Częstochowskiej i oddanie jej wszystkich trosk.

Pielgrzymowanie rozpoczęło się dla mnie kilka lat temu, dzięki zorganizowaniu z parafii św. Brata Alberta w Zamościu pieszej pielgrzymki do Krasnobrodu. Jednodniowy marsz, wspólne śpiewy i modlitwy sprawiły, że poczułam chęć pójścia na Pieszą Pielgrzymkę Zamojsko-Lubaczowską na Jasną Górę. Spędzanie urlopu na trzynastodniowym marszu, prażącym słońcu, noclegach nie zawsze w wygodnym łóżku, ale też na podłodze dla wielu może wydawać się niezrozumiałe, jednak ja nie wyobrażam sobie spędzenia w inny sposób pierwszych dwóch tygodni sierpnia. Ze względu na to, że na pielgrzymce pełnię również rolę sekretarza, przygotowania do niej zaczynają się kilka miesięcy wcześniej.

Sama droga jest zwieńczeniem całej pracy, można nawet powiedzieć, że nagrodą w postaci spędzania czasu przede wszystkim na modlitwie, jest to okres, w którym staram się na nowo zbudować i umocnić swoją relację z Panem Bogiem i Maryją. Zaniesienie swoich trosk, próśb, ale też problemów swoich bliskich utwierdza mnie w przekonaniu, że trwając w przyjaźni z Jezusem wszystkie trudności są do pokonania.

*

Zdjęcia: @pielgrzymka.zamojskolubaczowska / Facebook

Msza św. w katedrze zamojskiej na rozpoczęcie pielgrzymki

Przygotowanie do wyjścia

Wyjście z Zamościa grupy św. Tomasza i św. Wojciecha

Poczęstunek i odpoczynek

Pierwsze dni pielgrzymowania

 

Pielgrzymkowe wieści można śledzić na bieżąco na stronie: http://pielgrzymka.zamojskolubaczowska.pl/ oraz na profilu Facebook @pielgrzymka.zamojskolubaczowska.