Lourdes – wyjątkowe miejsce bł. s. Sancji

Relikwie Sancji i chusta z beatyfikacji we francuskim Montluçon, fot. Siostry Serafitki

Dokładnie 20 lat temu Jan Paweł II w czasie swojej ostatniej pielgrzymki do Polski beatyfikował s. Sancję Janinę Szymkowiak, Serafitkę. To osoba związana z Francją, gdyż studiowała romanistykę i wyjechała do Francji. To tam w sanktuarium w Lourdes przeżyła decydujący moment swojego życia.

Janina Szymkowiak wyjechała do Francji w 1934 r., aby lepiej przygotować się do egzaminu z języka francuskiego. Zaprosiły ją Siostry Oblatki Serca Jezusowego. W słynnym Lourdes przeżyła szczególne doświadczenie duchowe i wstąpiła do Oblatek w Montluçon, skąd po kilku miesiącach musiała wrócić do Polski na prośbę rodziny. W Polsce związała się z Serafitkami.

*

Publikujemy treść komunikatu Przełożonej Generalnej Sióstr Serafitek – s. Justyny Barbary Wydry – który przygotowała z okazji dzisiejszej rocznicy:

W tym roku, dokładnie 18 sierpnia przypada 20. rocznica beatyfikacji bł. S. Sancji Janiny Szymkowiak – Serafitki, mojej współsiostry oddanej Bogu na przepadłe. Ta skromna siostra zakonna z serca Wielkopolski, Apostołka miłości Bożego Serca, poprzez silną wiarę, gorącą miłość, sumienną pracę, cichość, pokorę i posłuszeństwo osiągnęła świętość.

A co dziś mnie i tobie ma do powiedzenia Bł. Sancja, jaki daje nam klucz do szczęścia?

Jest to klucz miłości, bo bez niej nie da się żyć.

Błogosławiona wskazuje nam na Miłość Boga, który objawił ją światu przez swojego Syna, Jezusa Chrystusa, a także przez tych, którzy odpowiedzieli miłością na Jego miłość.

To Święci, którzy jak promienie Jego Serca rozświetlają cały okrąg ziemi. Dają czytelne świadectwo o prawdziwej miłości, mającej swe źródło w Bogu, otwartej na bezinteresowny dar z siebie.

Bł. Siostra Sancja poprzez krótkie życie na ziemi zdołała wypełnić swoje serce pięknem Bożej Miłości. Zawsze pragnęła, by jej życie było jednym aktem miłości i tak też się stało.

Jak to czyniła?

Wszystkie lata jej życia w klasztorze można by streścić w wypowiedzianych przez nią słowach: “Nic nadzwyczajnego nie ma być we mnie, wszystko zwyczajne, ale niezwyczajnie”.

Ta niezwyczajność wyrażała się właśnie w jej czystej, bezinteresownej miłości. Miłość przebijała przez jej myśli, słowa i czyny. Miłość łączyła ją z Boskim Oblubieńcem i z bliźnimi.

Była to miłość prawdziwa, zdolna do przekraczania siebie, do końca wierna. Tę miłość wskazywała wszystkim, jako jedyne ludzkie szczęście.

Ciężkie warunki wojenne, choroba, praca na rzecz jeńców wojennych dały jej przestrzeń do podejmowania ofiary i ekspiacji.

Szybko też spowodowały, bo już w 1942 r., jej odejście do Pana. Odejście, jako objawienie piękna życia utkanego promieniami miłości.

Jako przesłanie dla nas o wielkości ludzkiego serca, powołania i człowieczeństwa, zawierające się w naszej zdolności do miłowania i do bycia miłowanym.

Bł. Sancja ma wielu swoich przyjaciół, dla których jest wsparciem, którzy Ją czczą i kochają, którzy Jej bezgranicznie ufają. A Ona cierpliwie ich słucha i zanosi prośby do Boga.

Jest obecna w żywym kulcie poprzez zanoszone prośby i podziękowania.

Jest obecna w wielu kaplicach i kościołach w Polsce i zagranicą w znaku swoich Relikwii.

Jest obecna w kościele św. Rocha w Poznaniu w Sanktuarium, gdzie znajdują się główne Relikwie i tam odprawiane są nabożeństwa ku Jej czci: w piątki o godz. 17:45 przedstawiane są prośby i podziękowania, a w każdą sobotę o godz. 10:00 odprawiana jest Msza św. wotywna. 

W wielu naszych kaplicach zakonnych każdego 18 dnia miesiąca odprawiona jest Msza św. o Jej kanonizację oraz za wszystkich polecających się Jej wstawiennictwu.

„Polecajcie mi wszystkie sprawy, a ja przedstawiać je będę Panu, bo umieram z miłości, a Miłość miłości niczego odmówić nie może”.

*

Wspólnota Sióstr Serafitek z Montmorency i Deuil, zebrała się na Mszy św. w kościele Notre Dame w Deuil, by uczcić bł. Sancję w 20. rocznicę jej beatyfikacji. Rozdane zostały książeczki i obrazki przedstawiające jej życie zwyczajne w sposób nadzwyczajny.

Więcej o uroczystości >>>

Janina Szymkowiak urodziła się 10 lipca 1910 r. w Możdżanowie koło Ostrowa Wielkopolskiego. Studiowała romanistykę na Uniwersytecie Poznańskim. Od najmłodszych lat cechowała ją wielka pobożność, ale decydującym momentem dla jej życiowej drogi była wizyta we Francji, a szczególnie w sanktuarium w Lourdes. Na prośbę rodziców wróciła do Polski i w 1936 r. wstąpiła do Serafitek przyjmując imię Sancja. Wycieńczona chorobą i ciężką pracą zmarła 29 sierpnia 1942 r.

W 1996 r. potwierdzono cud za przyczyną bł. Sancji. 18 sierpnia 2002 r. na Krakowskich Błoniach podczas ostatniej pielgrzymki do Polski beatyfikował ją Jan Paweł II.

 

czytaj więcej >>>