104 lata temu zastrzelono Karola de Foucauld

Charles de Foucauld avec son neveu et filleul Charles de Blic, au château de Barbirey, 1900, wikimedia fr (domena publiczna)

Karol de Foucauld to człowiek, który opuścił metropolię, żeby osiąść na pustyni, wśród zwykłych ludzi, na terenie dzisiejszej Algierii. W 1915 r. w rejonie jego pobytu sytuacja polityczna bardzo się pogorszyła, co 1 grudnia 1916 r. doprowadziło do tragicznej śmierci Karola w trakcie adoracji Najświętszego Sakramentu. 1 grudnia przypada wspomnienie bł. Karola. Przypomnijmy najważniejsze fakty z jego życia. Duchowych synów i córki Karola możemy spotkać dziś także w Polsce.

Rodzina Karola de Foucauld należała do świata arystokratycznego i katolickiego. Młody Karol szybko stracił rodziców i już jako sześciolatek był sierotą (miał jeszcze młodszą siostrę). Jego wychowaniem zajęli się dziadkowie Morlet. Ich wychowanek jako młodzieniec wybrał karierę wojskową. Ten czas okazał się dla niego okresem buntu przeciw dotychczasowej formie życia – Karol stracił wiarę i zmienił styl życia, nie stroniąc od zabaw i rozrywek mniej lub bardziej godziwych. Został nawet wyrzucony ze szkoły ojców jezuitów przy ul. des Postes w Paryżu.

W 1881 r. de Foucauld został wysłany z misją wojskową do Oranu w dzisiejszej Algierii (ciekawostka: w Oranie rozgrywa się akcja słynnej “Dżumy” Alberta Camusa). Rok później Karol porzucił karierę wojskową i w latach 1883-1884 odbywał podróż po Maroku, w trakcie której coś wewnętrznie popychało go do zmiany życia. Tym czymś była fascynacja intensywnością życia modlitewnego muzułmanów. Odnotujmy, że za książkę “Rozpoznanie Maroka” de Foucauld otrzymał Złoty Medal (nagroda Francuskiego Towarzystwa Geograficznego).

W roku 1886 Karol przybył do Paryża i tam zamieszkał niedaleko ciotki i kuzynki. Był to dla niego w pewnym sensie czas poszukiwań i odpowiadania na pytanie: co dalej? Mniej więcej w połowie tego roku de Foucauld zaczął nawiedzać kościół. Jak sam po latach przyznał nie chodził tam bynajmniej dla celów religijnych, ale w sposób dla niego dość niezrozumiały po prostu czuł się tam dobrze i paradoksalnie lepiej niż na licznych imprezach, które organizował. Wiele zawdzięczał też kuzynce Marii, która nie przymuszała go do praktykowania wiary katolickiej, ale jej pełna życzliwości postawa bardzo go ujmowała. Później dowiedział się, że kuzynka modliła się o nawrócenie “biednej błądzącej sieroty”, jak go nazywała.

Pewnego razu młody Karol spotkał księdza z kościoła św. Augustyna w Paryżu, ks. Huvelina. Było to 30 października 1886 r. Jak się okazało, była to data decydująca w jego życiu. Wszedł do kościoła z zamiarem odbycia rozmowy o wierze katolickiej, a wyszedł już wyspowiadany i po przyjęciu Komunii św. Wspominając ten dzień Karol zaznaczał, że wraz z wiarą zrodziło się w nim wówczas powołanie, które zapragnął realizować, nie tracąc ani chwili.

W styczniu 1890 r. de Foucauld wstąpił do zgromadzenia trapistów. Trzy lata później rozpoczął studia w Rzymie. W latach 1896 i 1897 po licznych konsultacjach z ks. Huvelinem Karol zdecydował się opuścić trapistów i założyć wspólnotę nazaretańską. W 1897 r. udał się do Ziemi Świętej, aby tam pełnić posługi. 9 czerwca 1901 r. Karol de Foucauld został księdzem, przyjmując święcenia w Paryżu.

15 lat po swoim nawróceniu Karol przybył do Beni-Abbes (dzisiejsza Algieria). Tam odprawił pierwszą Mszę św. Po pewnym czasie przeniósł się do Tamanrasser. Jak się okazało, ziemia algierska stała się już jego dożywotnim domem. To z pustynią i tamtejszą ludnością tubylczą Tuaregów związały się losy Karola. Francuz nie tylko wspierał ich duchowo i z pomocą pracy rąk swoich, ale także przygotował słownik francusko-tuareski. Miejscowi okazali Francuzowi szczególnie przywiązanie zwłaszcza wówczas, gdy w latach 1906 i 1907 bardzo poważnie zachorował. Chorując, mógł liczyć na wielką pomoc ze strony tubylców, którzy karmili go i czynili wszelkie starania, żeby ten mógł szybko wrócić do zdrowia.

W 1915 r. w rejonie jego pobytu sytuacja polityczna bardzo się pogorszyła, co 1 grudnia 1916 r. doprowadziło do męczeńskiej śmierci Karola w trakcie adoracji Najświętszego Sakramentu, który zakonnik szczególnie ukochał. Niektóre źródła podają, że Karol został przypadkowo zastrzelony przez uzbrojonego i pilnującego go 16-latka, który miał podobno wystrzelić ze strachu w trakcie napadu bandy wrogich koczowników. Od 1929 r. de Foucauld spoczywa w El Goléa. Prawie 90 lat po śmierci de Foucauld został ogłoszony błogosławionym przez papieża Benedykta XVI. W 2020 r. poinformowano, że Francuz zostanie świętym.

Charles de Foucauld, auteur de "Reconnaissance au Maroc", va être canoniséhttps://t.co/1EbI4RQ95e pic.twitter.com/v2Jc9of83f

— TelQuel (@TelQuelOfficiel) May 28, 2020

W oparciu o duchowość Karola de Foucauld powstało kilkanaście wspólnot zakonnych. Należą do nich tzw. Małe Siostry Jezusa, które mają swoje domy w Warszawie i Częstochowie, oraz Mali Bracia Jezusa, obecni np. w Truskawie (woj. mazowieckie).

Karol de Foucauld jest zatem postacią ciekawą i godną uwagi nie tylko z racji kolejnej rocznicy jego urodzin.

Źródła informacji: ks. Henryk Skoczylas CSMA, “Perły ze świata aniołów”, Towarzystwo “Powściągliwość i praca”, Marki 2017, s. 356-362; brewiarz.pl, male-siostry-jezusa.org, zyciezakonne.pl

Czytaj też:

Francuski święty, który wywarł wielki wpływ na Jana Pawła II >>>

Odkryj Świętego #1 | Św. Dionizy – bez głowy na Notre Dame >>>