Kalwaria Zebrzydowska od 20 lat na liście UNESCO

fot. Jolanta Barełkowska

Budowę pierwszej polskiej Jerozolimy, Kalwarii, rozpoczęto w 1605 r. kiedy Jan Zebrzydowski powrócił od papieża Klemensa VIII. Architektem terenu był znany matematyk i astronom Szczęsny Żebrowski. Fundator i inicjator wojewoda krakowski Mikołaj Zebrzydowski (1553-1620) jako rotmistrz walczył u boku króla Stefana Batorego. Wracając z wojny moskiewskiej do Krakowa poznał ks. Piotra Skargę. Jan Matejko przedstawił ich obu na swoim obrazie „Kazanie Skargi”.

Góra Lanckorońska w Kalwarii jest Górą Oliwną. Wzniesienie Żar – Golgotą. Przepływająca przez zielony teren rzeczka Skawinka – Cedronem, nad którym wybudowano dwa mosty. Pielgrzymujący zatrzymują się m.in. przed Wieczernikiem, świętymi schodami – „santa scala”, jakimi Chrystus wchodził do pałacu Heroda. Kalwaria to kilkukilometrowe ścieżki Jezusa oraz ścieżki Maryi. A także 44 kaplice.

Prace przy tworzeniu Kalwarii kontynuowali spadkobiercy Mikołaja Zebrzydowskiego – Jan i Michał. A następnie Magdalena Czartoryska i jej syn Piotr.

Kalwaria Zebrzydowska to miejsce, do którego powracał Ojciec Święty Jan Paweł II. Po raz pierwszy przyjechał tutaj mając 9 lat ze swoim ojcem z niedalekich Wadowic. Ojciec Święty powracał do Kalwarii podczas pielgrzymek do Polski. Tuż przy Bazylice znajduje się pokój, gdzie Ojciec Święty mógł odzyskać siły po całodziennym pielgrzymowaniu.

Kalwaria Zebrzydowska to unikalny zespół architektoniczno-krajobrazowy. Przed 20 laty wpisany został na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Strona internetowa sanktuarium >>>

Kanał YouTube sanktuarium >>>