Bule cz. 2 – petankowe abecadło z Francji spadło

fot. Pixabay.com

Zapraszamy na drugi odcinek trylogii. Nie jest to Trylogia Sienkiewicza, ale nasze wspólne wakacyjne odkrywanie jednej z najpopularniejszych francuskich gier – chodzi oczywiście o petankę. Znamy już najważniejsze fakty i ciekawostki związane z tą grą. Teraz przyszedł czas na petankowe abecadło – poznajmy podstawowe zasady i reguły, jakimi rządzi się ta dyscyplina.

W słynnym wierszu Juliana Tuwima “abecadło z pieca spadło, o ziemię się hukło”. Na potrzeby naszego tematu możemy ten fragment sparafrazować i wtedy powiemy, że petankowe abecadło z Francji spadło i rozsypało się po wielu zakątkach Europy, a nawet świata.

Warto jeszcze przypomnieć, że tak naprawdę bule i petanka nie są synonimami. To drugie określenie oznacza właściwie odmianę buli, która jak może pamiętamy powstała ok. 1910 r. Oprócz petanki istnieją też gra prowansalska i bule lyońskie. Żeby zatem nie było wątpliwości my zajmujemy się petanką i uczymy się grać właśnie w tę odmianę buli.

ABC petanki

Po pierwsze…

Do gry w petankę niezbędne są metalowe kule (czyli bule) o średnicy mieszczącej się w przedziale 70,5 na 80 mm. Ciężar z kolei waha się od 650 do 800 g. Potrzebna jest też jedna najmniejsza drewniana albo plastikowa kulka, która w Polsce potocznie zwie się świnką, we Francji natomiast prosiaczkiem. Wspomniana świnka ma średnicę ok. 30 mm. Zawodnik ustawia się w polu o średnicy 30-50 cm i tylko z niego może wykonać rzut. Cały plac do gry nazywany jest bulodromem i pozbawiony jest trawy. Może to być przykładowo utwardzona żwirowa nawierzchnia o powierzchni przynajmniej 15 m na 4 m.

Po drugie…

Oczywiście potrzebujemy graczy. Ilu? Mogą to być single, dublety lub triplety. Pół żartem, pół serio, w pierwszym przypadku nie chodzi o ludzi nieposiadających żony lub męża… Możemy zatem grać jedynkami, parami albo po trzech graczy w obu zespołach. Jeśli gramy pojedynczo lub parami, rzucamy trzema kulami. Jeśli jest to rozgrywka tripletów, każdy gracz ma do dyspozycji po dwie bule.

Po trzecie…

Gdy już mamy bule, graczy i wyznaczone pole, możemy zaczynać rozgrywkę. Cel gry jest niesłychanie prosty: rzucać tak, aby moje (nasze) bule wylądowały bliżej świnki niż bule rywala (rywali). Ważne, że trzymamy kule tak, żeby nasza dłoń była u góry i w ten sposób nadajemy buli rotację wsteczną.

Po czwarte…

Grę rozpoczyna drużyna, która zwyciężyła w losowaniu: gracz rzuca świnką na odległość 6 do 10 metrów. Ta drużyna rzuca bulą jako pierwsza.

Po piąte…

Teraz rzuca osoba z ekipy przeciwnej. Stara się oczywiście umieścić swoją bulę bliżej świnki niż rywale.

Po szóste…

Dozwolone jest wybijanie buli przeciwnika, żeby oddalić ją od świnki.

Po siódme…

Teraz kolej na rzut drużyny, której bule znajdują się dalej od celu. Potem ruch przeciwnika i tak trwa walka o jak najlepsze pozycje kul w stosunku do świnki.

Po ósme…

Gdy obie drużyny wyrzucą wszystkie kule rozgrywka dobiega końca.

Po dziewiąte…

Teraz trwa liczenie. Punkt przyznaje się za każdą bulę, która znajduje się bliżej świnki niż jej odpowiednik ze strony rywali.

I po dziesiąte…

Rozgrywki są powtarzane do tego momentu, gdy jedna z rywalizujących drużyn uzyska 13 punktów. Na mistrzostwach świata w pétanque należy uzyskać 15 punktów.

A teraz zobaczmy jak to wygląda w praktyce:

Oczywiście powyższych dziesięć reguł nie wyczerpuje wszystkich zasad i detali regulaminowych znanych pasjonatom oraz zawodowym graczom petanki. Celem tej naszej petankowej trylogii nie jest opracowanie kompendium, w którym zebralibyśmy absolutnie wszystkie przepisy dotyczące tej fascynującej gry. Te nasze spotkania mają przede wszystkim na celu zachęcenie do ciekawej formy wakacyjnej rozrywki. Nie trzeba od razu być mistrzem buli, żeby się dobrze bawić. Niemniej wierzymy, że znajdą się tacy, którzy połkną bakcyla i będą szperać za dalszymi informacjami, a przede wszystkim spróbują w praktyce wykorzystać zdobytą wiedzę.

Czeka nas jeszcze ostatnia część trylogii. Już teraz warto zajrzeć na stronę internetową Polskiej Federacji Petanque, aby pogłębić swoją wiedzę w tej dziedzinie.

Podstawowym źródłem informacji na potrzeby niniejszego tekstu była strona petanque.pl, należąca do Polskiej Federacji Petanque