Przygotujcie drogę Panu! – druga niedziela Adwentu

fot. Mirek Krajewski / FNS

Wielkim darem jest dla nas możliwość modlenia się i sprawowania Mszy po polsku. Powinniśmy zadbać o ten dar, który otrzymaliśmy od Boga tu na ziemi francuskiej. Uczynimy to wracając do korzeni naszej wiary, czyli do Ewangelii podarowanej naszemu narodowi ponad 1000 lat temu – pisze proboszcz parafii Miłosierdzia Bożego w Paryżu XVII ks. dr Janusz Umerle w komentarzu dla Polskifr.fr na drugą niedzielę Adwentu 2023.

Zapraszamy do lektury pełnej treści komentarza.

*

Przygotujcie drogę Panu! – druga niedziela Adwentu

„Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry;
Sprawiedliwego wylejcie chmury.
O, spojrzyj, spojrzyj na lud Twój znękany
i ześlij Tego, co ma być zesłany”.

„…wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów” (Mk 1,4) – Dzisiaj, tym Janem Chrzcicielem, który wzywa do nawrócenia, jest Kościół. Żeby się nawrócić, trzeba wrócić do początków naszej wiary, tak jak jest napisane w Ewangelii z drugiej niedzieli Adwentu: „Początek Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego” (Mk 1,1). Tym początkiem naszego życia duchowego jest przyjście do nas Kościoła, który dał nam Chrzest. Kościół został nam dany jako Jan Chrzciciel, który przychodzi do nas i powtarza nieustannie: „Przygotujcie drogę Panu, prostujcie dla Niego ścieżki” (Mk 1,3). Jaki to jest ten nawołujący do pokuty Kościół? To jest ten Kościół Jana Chrzciciela, który żyje na pustyni – tą pustynią nie jest jakieś geograficzne miejsce, pustynią jest to, co Kościół czyni, kiedy się modli, kiedy w samotności spotyka się twarzą w twarz z Bogiem. Bo tylko opuszczając wszystko i znajdując się w tej pustce pustyni, można tak naprawdę zobaczyć to, co głosił Jan Chrzciciel, czyli odpuszczenie grzechów. Żeby grzechy zostały odpuszczone, trzeba je najpierw zobaczyć, wyznać i rozpoznać głos Jana Chrzciciela – głos Kościoła.

W Ewangelii ten głos został wysłuchany: „Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy” (Mk 1,5). To jest obraz Kościoła pokutującego, który uznaje swoje słabości – niech więc ten czas Adwentu będzie dla naszych małych polskich wspólnot także czasem głębszej modlitwy, aby rozpoznać, jakie są nasze wspólnotowe choroby, co nam przeszkadza być razem i czy widzimy to, na co chorujemy. Wielkim darem jest dla nas możliwość modlenia się i sprawowania Mszy po polsku. Powinniśmy zadbać o ten dar, który otrzymaliśmy od Boga tu na ziemi francuskiej. Uczynimy to wracając do korzeni naszej wiary, czyli do Ewangelii podarowanej naszemu narodowi ponad 1000 lat temu. Kościół w ciągu trudnych wieków naszej polskiej historii dostosowywał swoje orędzie do tego świata, w którym żył. Jest to wielkie wyzwanie także dzisiaj – również dla naszych polskich wspólnot. Powinniśmy być wdzięczni francuskim parafiom za możliwość modlenia się i praktykowania wiary w tradycji polskiej. Powinniśmy otworzyć oczy na to, co możemy otrzymać od innych i na to, co możemy innym dać. Bo nasza wiara jest wiarą katolicką, czyli uniwersalną – dla wszystkich. I dlatego dotarcie do początków wiary jest tak ważne, bo Ewangelia jest taka sama dla wszystkich.

„Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby schyliwszy się, rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym” (Mk 1,7) – Kościół do nas nie należy – to my należymy do Kościoła, do Ciała Chrystusa – jesteśmy przedłużeniem Syna Bożego na ziemi. Dlatego pokora Jana Chrzciciela uczy nas służby – schylania się do stóp Bożych pamiętając, że bez Boga jesteśmy nikim i niczym. Bądźmy więc pokorni, ale i wdzięczni, miejmy dużo radości i otwartości, jakimi charakteryzują się ludzie Ewangelii, bo tylko idąc do innych z otwartym sercem w duchu pokory i jedności, sprawdza się to, czy naprawdę spotkaliśmy Jezusa Chrystusa przychodzącego w Kościele i do Kościoła.

*

Poprzednie rozważanie:

Czuwajcie! – pierwsza niedziela Adwentu >>>

 

czytaj też:

#CzekającNaPana, odc. 4 | Jezus jest Bogiem z nami >>>

Bp Piotr Turzyński: „Adwent to czas tęsknoty” >>>

Zamyślenia adwentowe: cztery adwenty i Pan Bóg cz. 4 >>>

Rekolekcje smartfonowe: dziś słowo o tęsknocie – prosto z mroźnej z Syberii >>>

Adwent z Medalikiem #4 | „Wzruszyły się obie i starsza pani odeszła z nową nadzieją w sercu” >>>

#Adwent2020 z #JP2, odc. 4 Od „Bogurodzicy” do Napoleona >>>

#SzustakNaAdwent, odc. 4 (ost.) | Najbardziej niezwykła Kobieta tego świata >>>