Zwycięstwo bez wolności – dwie zdrady

fot. Maria Dembińska

Co roku 8 maja Europa świętuje zakończenie II Wojny Światowej. Dla nas, Polaków, Dzień Zwycięstwa miał gorzki smak. Niemiecką okupację zastąpiła okupacja sowiecka, rozpoczął się czas wielkiego terroru i na pół wieku Polska straciła swą suwerenność. Przedstawiciele SPK Koło Paryż upamiętnili ofiary niemieckich i sowieckich zbrodni na cmentarzu Père-Lachaise.

Polska poniosła relatywnie największe straty osobowe, szkody materialne, szkody demograficzne oraz straty terytorialne.

Okupacja wojenna na terenie Polski należała do najokrutniejszych w całej Europie.

Bez wypowiedzenia wojny, Polska została zaatakowana 1 września 1939 roku przez Niemcy i 17 września przez Rosję i przez blisko 6 lat doświadczyła niemieckiego terroru, w wyniku którego zginęły miliony obywateli i przez 50 lat terroru rosyjskiego w bezwzględnym wydaniu. Po przegranej wojnie obronnej Polska znalazła się pod okupacją hitlerowskich Niemiec i Rosji. Brutalność okupacji wynikała wprost z przeświadczenia o niższości rasowej oraz potrzebie etnicznej i biologicznej eliminacji Polaków przez władze Niemiec i Rosji, a w pierwszym rzędzie elit politycznych, elit naukowych oraz kulturalnych. Od pierwszych dni obu okupacji Niemcy i Rosjanie (ci drudzy już od 1937 roku) przeprowadzali na ogromną skalę masowe egzekucje i deportacje do obozów śmierci i przymusowej pracy w nieludzkich warunkach w obozach rozsianych od Renu, przez Syberię aż do Pacyfiku.

Wobec ogromu zbrodni oszacowanie rzeczywistych strat ludności jest bardzo trudne i możemy mówić o danych przybliżonych:

• 6 mln obywateli polskich straciło życie w wyniku działań wojennych i celowej polityki eksterminacyjnej
• z tego 644 tys. z powodu działań wojennych a 5,38 mln w wyniku masowej akcji eksterminacyjnej okupanta
• 1,3 mln obywateli zginęło w niemieckich obozach koncentracyjnych
• ponad 2 mln kobiet, starców i dzieci całymi rodzinami wywieziono do rosyjskiego systemu archipelagu gułag – masowej eliminacji poprzez pracę w nieludzkich warunkach
• śmierć poniosło 22 proc. przedwojennej ludności. Rzeczpospolita liczyła przed 1939 rokiem 36,5 mln obywateli, a pierwszy powojenny spis powszechny wykazał liczbę tylko 22 mln obywateli, czyli w wyniku wojny i dwóch okupacji Polska utraciła łącznie 14,5 mln swoich obywateli i utraciła na cały wiek swój potencjał demograficzny
• 2,5  mln wywieziono na przymusowe roboty do III Rzeszy
• 200 tys. dzieci odebrano rodzicom i wywieziono do Niemiec.

Naród Polski miał zostać niewolnikiem Niemiec i Rosji, pozbawiony wszelkich elit i możliwości kształcenia się; miał być zgermanizowany na zachodzie i zrusyfikowany na wschodzie i całkowicie wymrzeć i zniknąć z mapy politycznej świata.

Blisko 43 proc. dorobku kulturalnego narodu polskiego zostało zniszczone oraz wywiezione do Niemiec i Rosji.

Polska miała być wyludniona i skolonizowana, zniemczona i zrusyfikowana, miała być przestrzenią życiową państwa niemieckiego i państwa rosyjskiego. Celem była biologiczna zagłada Narodu Polskiego, jego kulturalne i materialne, a szczególnie biologiczne wyniszczenie. Najlepiej uwydatnia to zdradziecki i zbrodniczy pakt Hitlera i Stalina z 23 sierpnia 1939 roku nazywany Paktem Ribbentrop-Mołotow.

Oczywiście na pierwszy rzut do wyniszczenia poszły elity państwa polskiego, w następnej kolejności Cyganie, potem obywatele polscy pochodzenia żydowskiego.

Naród Polski doznał niewyobrażalnego, nieznanego nigdy w historii okrucieństwa ze strony dwóch zbrodniczych okupacyjnych systemów państwowych Niemiec i Rosji.

Mimo masowego zaangażowania naszego Żołnierza na wszystkich frontach II Wojny Światowej od Atlantyku przez Europę, Bliski Wschód, Afrykę Północną aż do Pacyfiku i niebywałych strat ludnościowych, strat gospodarczych, terytorialnych i kulturalnych zostaliśmy zdradzeni we wrześniu 1939 roku, potem w Teheranie i w Jałcie, gdzie toczono rozmowy przy koniaku i cygarach o Polsce w całkowitej tajemnicy przed Polakami i legalnym Polskim
Rządem w Londynie i kilkusettysięczną Polską Armią, której członkowie w tym samym czasie przelewali krew za Aliantów na wszystkich frontach świata.

Mimo że to polscy żołnierze zatknęli zwycięski, biało-czerwony dumny polski sztandar na zdobytej Bramie Brandenburskiej Berlina w 1945 roku, zatknęli biało-czerwony sztandar na niemożliwym wcześniej do zdobycia przez Aliantów szczycie Monte Cassino, uratowali Londyn przez zniszczeniem przez Luftwaffe i rozszyfrowali Enigmę a 600 tys. żołnierzy Armii Krajowej walczyło w podziemiu z III Rzeszą i niszczyło w szerokiej akcji dywersyjnej niemieckie transporty na wschodni front z żołnierzami, sprzętem i amunicją, nieuczciwi Alianci nie dopuścili Polskiej Armii do defilady zwycięstwa w Londynie, a wręcz oddali nas w ręce moskiewskich katów Narodu Polskiego.

I jak tu święcić rocznice takich okrutnych zbrodni, zdrad dyplomatycznych i politycznych lat II Wojny Światowej i okresu powojennego? Oddajmy hołd naszym pomordowanym, wywiezionym z kraju, okaleczonym, skazanym na przymusową emigrację i poniewierkę.

30 kwietnia obchodzimy dzień deportowanych i pomordowanych w obozach niemieckich. Było tych obozów 1634 oraz 900 obozów przymusowej pracy. Sześć z nich najbardziej zbrodniczych, założonych w celu masowych mordów na skalę przemysłową; to Chełmno, Auschwitz, Treblinka, Sobibór, Majdanek i Bełżec zlokalizowane w okupowanej Polsce na terenie Generalnej Guberni.

Pierwsze obozy powstały jeszcze przed wojną i służyły do odosobnienia przeciwników reżimu hitlerowskiego. Z chwilą wybuchu wojny obozy te zmieniały przeznaczenie, zamykano w nich Żydów, Polaków i członków ruchu oporu z okupowanych krajów. Stopniowo stawały się źródłem siły niewolniczej, miejscem eksperymentów medycznych i masowej eksterminacji.

Delegacja SPK Paryż (Stowarzyszenie Samopomoc Polskich Kombatantów we Francji – Koło Paryż) na zaproszenie mera XX dzielnicy Paryża Érica Pliez i delegowanego ds. kombatantów Pascala Joseph, uczestniczyła w ceremonii upamiętnienia ofiar obozów niemieckich na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu.​

Na cmentarzu jest aleja, przy której rozmieszczono około 15 pomników pamięci ofiar niemieckich obozów zagłady oraz pomniki ofiar ruchu oporu i innych zbrodni wojennych.

Rozpoczęto ceremonię przy pomniku obozu Flossenburg, aby potem przemieszczać się wzdłuż cmentarnej alei, sukcesywnie, do kolejnych miejsc pamięci.

Przy każdym pomniku po odczytaniu historii, składano kwiaty i kombatanckie sztandary oddawały honory. Obecni byli przedstawiciele władz miasta, senatorzy, przedstawiciele stowarzyszeń pielęgnujących pamięć, poczty sztandarowe, w tym polski sztandar SPK Paryż.

Przypomnijmy o niektórych obozach zagłady.

Flossenburg w Bawarii funkcjonował już od 1938 roku. Przetrzymywano w nim 96 tys. więźniów, 30 tys. zamordowano, w tym 17 546 Polaków. Obóz wyzwoliła armia amerykańska w kwietniu 1945 roku. Dopiero w 1995 roku na terenie byłego obozu udało się utworzyć miejsce pamięci o popełnionych w nim zbrodniach.

Ravensbrück – szacuje się, że osadzono w nim aż 120 do 130 tysięcy kobiet. Ponad 80 proc. stanowiły więźniarki polityczne. Najwięcej było Polek, około 40 tys. Żydówek, około 8 tys. Francuzek. Ravensbrück zdobył wyjątkowo ponurą sławę za sprawą brutalnych strażnikówstrażniczek niemieckich. Obóz był miejscem nieludzkich eksperymentów medycznych na 86 kobietach, w tym na 74 Polkach.

Dachau w pobliżu Monachium – obóz założony w 1933 roku. Przebywało w nim 188 tys. więźniów, w tym Polacy, Żydzi, Niemcy, Rosjanie, Romowie. Obóz ten był kaźnią polskich elit. Został wyzwolony przez amerykańską VII armię generała Pattona. Polacy byli częstymi ofiarami pseudomedycznych eksperymentów. Zarażano więźniów żółtaczką, malarią, czy ropowicą, a do celów lotniczych przeprowadzano eksperymenty w komorach ciśnieniowych
oraz zamrażano więźniów. W Dachau uwięziono 2 720 księży, w tym 1 780 z Polski. Przeżyło tylko 869 księży. W okresie funkcjonowania obozu przez Dachau przeszło 200 tys. osób. Śmierć poniosło 41,5 więźniów.

Sachsenhausen-Oranienburg – 30 km od Berlina, 200 tys. więźniów z tego 100 tys. ofiar to Polacy, Niemcy, Żydzi. Obóz został wyzwolony 22 kwietnia 1945 roku przez 2 Warszawską Dywizję Piechoty Wojska Polskiego. Uwolniono 3 tys. więźniów jeszcze pozostałych przy życiu. Część z nich bardzo szybko zmarła. Osadzono w nim między innymi 169 profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego i Akademii Górniczo-Hutniczej, aresztowanych podstępnie w Krakowie w dniu 6 listopada 1939 roku.

W obozie więziono 600 księży i biskupów polskich. W Sachsenhausen zginął komendant Armii Krajowej generał Stefan Grot-Rowecki. W KL Sachsenhausen dokonywano eksperymentów medycznych na więźniach, które często kończyły się okrutnym cierpieniem, śmiercią lub kalectwem. W tymże obozie zagłady po raz pierwszy przeprowadzono próby gazowania na jeńcach sowieckich.

Mauthausen-Gusen – W tym obozie usytuowanym w Austrii eksterminowano inteligencję polską i ludność Warszawy wywiezioną podczas i po Powstaniu Warszawskim w 1944 roku. Zamordowano 44 600 więźniów w tym 27 tys. Polaków.

Składanie hołdu w czasie ceremonii 30 kwietnia na cmentarzu Père-Lachaise zakończono przed pomnikami ofiar obozu KL Auschwitz i dzieci wywiezionych i zamordowanych w obozach.​

KL Auschwitz to pierwszy obóz koncentracyjny zbudowany przez Niemcy w 1940 roku na terytorium Polski zajętej i wcielonej do III Rzeszy. Powodem była powiększająca się liczba polskich więźniów politycznych. Pierwszy transport 786 osób podejrzanych głównie o udział w konspiracji dotarł do obozu w Oświęcimiu z Tarnowa. Od 1942 roku obóz ten był głównym niemieckim ośrodkiem tzw. „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”, gdzie przywożeni Żydzi byli mordowani za pomocą cyklonu B.

W szczytowym okresie w 1944 roku obóz składał się trzech części: Auschwitz, Auschwitz II-Birkenau oraz Auschwitz III.

Obóz Auschwitz stał się dla świata symbolem terroru, ludobójstwa i Shoah. Szacuje się, że w obozie zginęło 1,1 mln więźniów, w tym 1 mln Żydów, 75 tys. Polaków, 21 tys. Romów, 15 tys. jeńców radzieckich i 15  tys. więźniów innych narodowości.

We wszystkich tych obozach więźniowie wykonywali niewolniczą pracę w kamieniołomach, zakładach zbrojeniowych, chemicznych i wszelkich innych.

Kupując teraz produkty niemieckie często nie zdajemy sobie sprawy, że marki takie jak Siemens, Kodak, BMW, Dr Oetker, Porsche, Volkswagen, Bayer, Continental, Agfa, Hugo Boss, Allianz korzystały z niewolniczej pracy milionów więźniów katowanych na śmierć w obozach koncentracyjnych i zagłady oraz z pracy jeńców wojennych.

Niemiecki historyk Gotz Aly obliczył, że zagrabione przez państwo niemieckie dobra w podbitej Polsce i innych krajach miałyby obecnie wartość 2 bln euro, a może więcej.

Dzisiejsza potęga gospodarcza Niemiec wyrosła na gospodarce wojennej, opartej na grabieży złota banków narodowych podbijanych państw, mienia narodowego i wyzysku ludności z okupowanych państw w czasie II wojny światowej.

Materiał przygotowany w oparciu o informacje pochodzące z IPN oraz serwisu dzieje.pl

Galeria zdjęć z uroczystości na Père-Lachaise: Maria Dembińska

czytaj też:

Honor znaczy więcej niż życie >>>