Wzniosłe piękno kościoła Saint-Sulpice

Kościół św. Sulpicjusza w Paryżu, od czasu pożaru katedry Notre-Dame, godnie ją zastępuje. To tu wszakże odbyła się msza pogrzebowa Jacquesa Chiraca. Monumentalna budowla, o flankowanej dwoma wieżami, dwupoziomowej fasadzie, dla niektórych bardziej przywodzącej na myśl operę, aniżeli kościół, dominuje w historycznym kwartale Odéon. Świątynia przyciąga swoim imponującym, świetlistym wnętrzem, a także znakomicie zachowanymi malowidłami romantycznego malarza Eugène’a Delacroix. Nie brakuje także polskiego akcentu – w kościele znajdują się relikwie św. Faustyny Kowalskiej.

Znajdujący się w pobliżu zabytkowej dzielnicy Saint-Germain-des-Près, w kwartale Odéon, kościół świętego Sulpicjusza (Saint-Sulpice) wyróżnia się swoją wielkością i monumentalną fasadą. To drugi po katedrze Notre-Dame największy kościół w Paryżu, był zresztą celowo stworzony by rywalizować w rozmiarach z ikoniczną świątynią – miał bowiem móc pomieścić około 10 000 osób.

Kościół został wzniesiony na miejscu starszej świątyni – również pod wezwaniem świętego Sulpicjusza, pochodzącego z XII wieku. Badania archeologiczne wykazały, że już w X wieku istniała w tym miejscu kaplica. Prace nad obecnym kościołem zaczęły się w 1646 r., a ostatnie ingerencje w kształt budynku zakończyły się w 1870 roku.

Plany kościoła stworzył Christophe Gamard i po ich zatwierdzeniu to on doglądał pierwszych prac nad wznoszeniem świątyni. Zmarł jednak w 1649 roku, pracę po nim, po krótkiej przerwie, przejął w 1655 roku sam Louis Le Vau – zaufany architekt króla Ludwika XIV, który był autorem pałacu w Wersalu, czy choćby bardziej znanego Polonii Hôtel Lambert. Następnie w kształt powstającej świątyni zaangażowany został Daniel Gittard, a następnie jego syn Pierre Gittard. Kolejnym architektem pracującym przy budowie kościoła był Gilles-Marie Oppenord. Następnie sprawę wziął w swoje ręce florentyńczyk G.N. Servandoni, którego pomysłu teatralna fasada (projekt z 1732 r.) ostatecznie została zaakceptowana.

Na uwagę zasługują także ogromne zabytkowe organy. W kościele często odbywają się koncerty muzyki klasycznej.

Utrzymana w klasycystycznym stylu świątynia budzi podziw swoją wielkością i świetlistym wnętrzem, wzbogaconym o kaplice i przestronne obejście. Na tle innych kaplic wyróżnia się ta dedykowana Matce Boskiej, skonstruowana przez Louisa le Veau – w przeciwieństwie do przestronnego, widowiskowego zgoła wnętrza, zapewnia intymną, ale i podniosłą atmosferę, szczególnie dzięki wyjątkowemu ołtarzowi, z teatralnie zaaranżowaną postacią Marii z Dzieciątkiem w chmurach.

Kościół upodobała sobie zamieszkująca w pobliżu arystokracja. To tutaj sakrament chrztu przyjęli choćby markiz de Sade, czy Charles Baudelaire, zaś małżeńską przysięgę złożyli pisarz Victor Hugo i Adèle Foucher.

W kościele pochowanych zostało wielu duchownych i notabli, tutaj także, w 2019 roku, odprawiano nabożeństwo żałobne po śmierci byłego prezydenta Francji Jacquesa Chiraca.

W kościele znajdują się także wyjątkowa atrakcja dla miłośników XIX-wiecznego malarstwa – w kaplicy św. Agnieszki znajdują się trzy dzieła stworzone przez Eugène Delacroix – dwa ustawione naprzeciwlegle panele wyobrażające “Wygnanie Heliodora ze świątyni” oraz “Walkę Jakuba z aniołem” oraz namalowany na plafonie obraz przedstawiający “św. Michała zabijającego smoka”.

W kościele nie zabrakło także polskich akcentów. W jednej z kaplic można natrafić na relikwie św. Faustyny Kowalskiej otoczone portretem Jana Pawła II, a także obrazem Jezusa Miłosiernego.

 

Kościół Saint-Sulpice
2 Rue Palatine, 75006 Paris