Wykład poświęcony Julianowi Tuwimowi w Bibliotece Polskiej w Paryżu

Autorzy wodewilu satyrycznego na próbie generalnej. Siedzą od lewej: Julian Tuwim, reżyser Fryderyk Jarossy i Marian Hemar, 1936 NAC

Dorota Walczak-Delanois, profesor na Université Libre de Bruxelles, na zaproszenie Towarzystwa Historyczno-Literackiego i Biblioteki Polskiej w Paryżu, wygłosi wykład poświęcony wybitnemu poecie Julianowi Tuwimowi. Odczytu, zatytułowanego Julian Tuwim un immense poète aux multiples facettes (Julian Tuwim – wielki poeta o wielu twarzach) będzie można wysłuchać we czwartek, 9 maja o godzinie 19:00.

Julian Tuwim przyszedł na świat 13 września 1894 roku w Łodzi, w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. Zasłynął jako błyskotliwy poeta, autor tekstów piosenek, skeczy i wodewili. Członek legendarnej grupy poetyckiej “Skamander”.

Jego poezja oparta jest na inteligentnych, niezwykle wyrafinowanych lingwistycznie zestawieniach. Tuwim był obdarzonym specyficznym poczuciem humoru, które stało się jego znakiem rozpoznawczym. Poeta na większości zdjęć chowa swój lewy policzek – miał tam znamię, które przysparzało mu kompleksów.

Łódzki artysta całe życie borykał się także z problemami związanymi z tożsamością. Czuł się Polakiem, jednak jego pochodzenie było często przedmiotem antysemickich obelg. Także ortodoksyjni Żydzi widzieli w nim zdrajcę.

Trudne dzieciństwo, jak i niełatwe czasy sprawiły, że Tuwim borykał się z różnymi lękami, cierpiał też na depresję i alkoholizm.

II wojnę światową udało się artyście przetrwać na emigracji, na którą udał się wraz żoną, poślubioną w 1919 roku Stefanią Marchew. Po powrocie do kraju para adoptowała córkę. Zmarł 27 grudnia 1953 w Zakopanem.  Po śmierci obu rodziców córka Tuwimów, Ewa Tuwim-Woźniak, założyła Fundację im. Juliana Tuwima i Ireny Tuwim (siostry pisarza, znanej tłumaczki).