Utrata dziecka to proces do opłakania i odżałowania

fot. pixabay.com

W październiku pracownicy Duszpasterstwa Rodzin „Nazaret” w Częstochowie organizują obchody Dnia Dziecka Utraconego, który uświadamia, że śmierć dziecka, nawet z przyczyn naturalnych, niesie dramatyczne konsekwencje dla rodziców. To proces do opłakania i odżałowania – powiedziała Polskifr.fr Aleksandra Potocka-Jędrek, z wykształcenia ratownik medyczny, z pasji i życiowego powołania żona i mama. Prowadzi kursy dla narzeczonych i pracuje w poradni życia rodzinnego z małżeństwami, narzeczonymi i rodzinami. 15 października przypada Dzień Dziecka Utraconego.

Jak podkreśliła Potocka-Jędrek do Duszpasterstwa Rodzin „Nazaret” w Częstochowie zgłaszają się oprócz rodziców doświadczających straty dziecka w okresie prenatalnym lub z powodu choroby albo wypadku, również rodzice noszący na sobie „ciężar grzechu aborcji”. Zna też osobiście ludzi, którzy zdecydowali się na ten czyn i mierzą się z jego skutkami do dzisiaj.

W częstochowskim Duszpasterstwie Rodzin mają jednak okazję spotkać się z rodzicami, którzy utracili dziecko np. wskutek poronienia. „Jest to dla nich sytuacja, w której mogą przewartościować swoje późniejsze decyzje, bo przecież Pan Bóg daje kolejne życia. Często na przysłowiowych zgliszczach powstają też piękne rzeczy. Ludzie się nawracają” – opowiedziała Aleksandra Potocka-Jędrek.

Wspólnota szansą na uniknięcie aborcji

Rozmówczyni Polskifr.fr wskazała na znaczenie wspólnoty. „Razem z mężem uważamy, że bycie we wspólnocie bardzo ułatwia życie na każdym jego szczeblu. Daje kopa i motywację do tego, żeby się z jakimś problemem zmierzyć” – zaznaczyła Aleksandra Potocka-Jędrek. Jej zdaniem wielu aborcji, szczególnie spowodowanych problemami, dałoby się uniknąć, gdyby matka lub oboje rodziców znalazło oparcie w jakiejś wspólnocie.

Jedna z jej koleżanek miała podejrzenie ciąży pozamacicznej. Poprosiła wspólnotę, do której również ze swoim mężem należą o modlitwę i taką właśnie modlitwą znajoma została otoczona. „Okazało się, że wszystko jest w porządku, modlitwa ma moc, bo gdzie dwóch lub trzech gromadzi się w Imię moje, tam ja jestem (por. Mt 18, 20) – tak mówi Pan” – zaznaczyła Aleksandra. „Naprawdę doświadczamy namacalnych cudów, nasza koleżanka spodziewa się szczęśliwie trzeciego dziecka. Wierzymy bardzo mocno, że życie we wspólnocie z innymi ludźmi to jest droga do rodzinnego sukcesu i realne wsparcie do przezwyciężania różnych trudów na życiowych drogach” – mówiła Potocka-Jędrek.

Troska o każde życie bierze się z dobrego życia na co dzień

„Ochrona życia idzie w parze z dobrym życie, a żeby dobre życie prowadzić, to musi być ku temu jakiś solidny fundament” – oceniła rozmówczyni Polskifr.fr. Rozmawiając z narzeczonymi i małżeństwami wraz z mężem kładzie nacisk na budowanie domu na przysłowiowej skale wiary, czego konsekwencją jest chrześcijańskie życie, a w tym troska o ludzkie życie od poczęcia do naturalnej śmierci. „Jeśli pokażemy narzeczonym, że jest taka dobra ścieżka, którą można obrać, to inne decyzje – w szczególności te odnośnie do życia sakramentalnego, później też życia w czystości, bycia w związku, bycia w jakiejś wspólnocie, ochrony życia za wszelką cenę, przyjdą bardzo naturalnie” – wskazała przedstawicielka częstochowskiego Duszpasterstwa Rodzin „Nazaret”.

„Odczarować” postrzeganie chrześcijaństwa przez niektórych

Zdaniem Aleksandry Potockiej-Jędrek istnieje potrzeba promowania chrześcijaństwa poprzez ukazywanie jego istoty i prawdziwego piękna. „Mamy z mężem taką misję, żeby «odczarować» ten negatywny wizerunek chrześcijanina. My – chrześcijańskie małżeństwa i rodziny otwarte na życie możemy być tacy jak wszyscy, korzystać z życia, cieszyć się, podróżować, zarabiać pieniądze i pięknie żyć” – podsumowała rozmówczyni Polskifr.fr. Według niej to wszystko w konsekwencji wpływa na zmianę podejścia także do kwestii ochrony życia, która staje się dla coraz większej liczby osób potrzebą dobrze ukształtowanego serca, a nie tylko wymysłem „jakichś tam chrześcijan”, z którymi niewiele ich łączy.

 

czytaj też:

Aborcja w konstytucji Francji: bardzo niebezpieczne uświęcenie praktyki jako prawa >>>