szukaj
Wyszukaj w serwisie


Paryż: trzy ważne wystawy do zobaczenia za darmo w marcu

/ 10.03.2019
Pixabay
Pixabay

W Paryżu jest sporo darmowych atrakcji, w tym muzeów. Nieodpłatne ekspozycje warte uwagi znajdują się jednak również w prywatnych instytucjach i galeriach. Co z tej szerokiej oferty warto odwiedzić? Oto subiektywna selekcja


Vivian Maier “The Color Work” (do 30 marca 2019 r.)

Vivian Maier Milwaukee, MI, 1967 ©Estate of Vivian Maier, Courtesy Maloof Collection; Howard Greenberg Gallery, New York; Les Douches la Galerie, Paris/ mat. presse

O Vivian Maier świat dowiedział się stosunkowo niedawno – etatowa niania, skrywała przed światem setki tysięcy fenomenalnych zdjęć. Zdeponowała je w jednym z wynajętych magazynów. Po jej śmierci rzeczy te trafiły na aukcję, tam nabył je John Maloof, który zrozumiawszy wartość odkrycia, poruszył niebo i ziemię, by dowiedzieć się jak najwięcej o tajemniczej autorce. A nie było to łatwe zadanie, bo Vivian Maier należała do osób wyjątkowo skrytych. Maloof odszukał część dawno dorosłych osób, którymi opiekowała się Maier. Wszyscy potwierdzali obraz artystki jako kobiety bardzo sumiennej, znakomitej niani, która zawsze na szyi miała aparat fotograficzny. Byli również zgodni co do tego, że nie mówiła za wiele o sobie, a pojedyncze informacje nie brzmiały szczególnie wiarygodnie.

Dzieje tego niebywałego odkrycia ilustruje film dokumentalny Finding Vivian Maier (2013), niedawno pokazywany we Francji na kanale ARTE.

Fotografie Maier są na wskroś znakomite, świetnie wykadrowane, pełne humoru, bystrości. Tajemnicza autorka była uważną obserwatorką otaczającego ją świata. Umiała wyczuć chwilę, nacisnąć spust migawki w kluczowym, Bressonowskim momencie. Nigdy jednak za życia nie wystawiła swoich prac, o jej efektach jej pasji nie wiedział nikt.
Prace Vivian Maier śmiało równają się z realizacjami najważniejszych fotografów, w szczególności tych należących do elitarnej grupy Magnum. Jej miejskie weduty można porównać z migawkami Garry’ego Winogarda, choć w zasadzie jej oko zdaje się być jeszcze bardziej inteligentnym.

Ekspozycję kolorowych prac Vivian Maier można oglądać za darmo od środy do soboty w godzinach 14:00 – 19:00 lub po specjalnym umówieniu się na inny termin.

Les Douches la Galerie
5, rue Legouvé
1er étage 75010 Paris

*

Giulio Paolini w Marian Goodman Gallery (15 marca – 11 maja 2019 r.)

Giulio Paolini, L’Altra Figura (1984), Art Gallery of New South Wales / Wikimedia Commons

Giulio Paolini (ur. 1940) jest przedstawicielem włoskiego ruchu Arte Povera. To artysta bardzo uznany, jego prace pokazywane były na niezliczonych wystawach indywidualnych i zbiorowych, między innymi reprezentował wraz z Marco Tirelli Włochy na Biennale w Wenecji w 2013 roku.

Urodził się w Genui, dorastał w Bergamo. Od wczesnych lat z zaciekawieniem odwiedzał muzea, historia sztuki była dla niego szalenie ważną sferą.
Jego realizacje pozostają w dialogu z klasycznymi dziełami sztuki. Odwołuje się w szczególności do antyku i renesansu włoskiego. Prace Paoliniego są konceptualnym komentarzem do współczesności.

Nurt Arte Povera charakteryzował się swoistym nihilizmem, krytyką konsumpcjonizmu. Dzieła celowo tworzono z bezwartościowych elementów, by pozbawić ich komercyjnego charakteru, a zintensyfikować ich konceptualną, intelektualną wartość.

Marian Goodman Gallery, jak na prywatną galerię, dysponuję dużą przestrzenią. Można się więc spodziewać, że zaplanowana na 15 marca wystawa, pokaże szereg ciekawy instalacji włoskiego artysty.

Marian Goodman Gallery
79 Rue du Temple, 75003 Paris

*

Zobaczyć, czym jest podrealizm (sous-réalisme) – prace Youcefa Korichi w Galerii Susanne Tarasieve (od 16 marca do 13 kwietnia 2019 r.)

Youcef Korichi, Monomanne 2, 2007, © Galerie Suzanne Tarasieve

Youcef Korichi (ur. 1974) jest algierskim artystą, tworzącym i mieszkającym na stałe w Paryżu. Jego obrazy często zalicza się do niedawno zdefiniowanego nurtu podrealizmu/subrealizmu, charakteryzującego się wykorzystaniem motywów figuratywnych, zestawianych w prowokacyjny sposób. Podrealizm czerpie z surrealizmu, nieskrępowanej wyobraźni, zaskakujących, niekiedy szokujących porównań.
Europejski nurt można uznać za odpowiednik amerykańskiego pop-surrealizmu.

Prace Korichiego często nawiązują do znanych dzieł sztuki. Powtórzył on choćby cykl “Monomanii” autorstwa Théodore’a Géricault.

Galerie Suzanne Tarasieve
7, rue Pastourelle
75003 Paris
F-75003 PARIS

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Avatar użytkownika, wgrany podczas tworzenia komentarza.


2024-12-22 00:15:14