Tereny Fontainebleau ponownie dostępne
Pixabay
Tereny zamku Fontainebleau są od poniedziału ponownie dostępne. Znajduje się on około osiemdziesiąt kilometrów od Paryża, jest jedną z najbardziej okazałych rezydencji dworskich – ulubiona posiadłość Franciszka I oraz Napoleona Bonaparte. To tam pierwotnie znajdowała się “Mona Lisa”, tam kwitło dworskie życie i manierystyczne malarstwo francuskie.
Fontainebleau: le parc du château de nouveau accessible à partir de ce lundihttps://t.co/7PPHziNA81 pic.twitter.com/dBAuXz1Tbt
— BFM Paris (@BFMParis) May 24, 2020
Najstarsze elementy zabudowy w miejscu dzisiejszego pałacu pochodzą jeszcze w XII wieku. Jednak zarządzona przez Franciszka I renesansowa przebudowa zamku zatarla większość śladów dawnej rezydencji. Pałac w Fontainebleau wyróżnia się XVI-wiecznym, renesansowo-manierystycznym stylem, jego ostateczny kształt nadała mu elita ówczesnych artystów, między innymi przybyłych z Włoch.
Za czasów Franciszka I (1494-1547) w pałacu rozkwitało życie artystyczne. Król, podczas wojen, prowadzonych na terenach włoskich, zachwycił się stylem renesansowym. Na specjalne zaproszenie władcy przybył zamieszkać we Francji sam Leonardo da Vinci – Franciszek I podarował mu pałac Le Clos-Lucé, nieopodal królewskiej rezydencji w Amboise nad Loarą.
W Fontainebleau kwitło życie artystyczne, zapraszani przez Franciszka I, a potem Henryka IV artyści uwieczniali atmosferę epoki, zachwowując swoisty styl, przepełniony symboliką, metaforami i nawiązaniami do mitów. Szkoła z Fontainebleau – jak zwykło się mawiać o malarstwie dworskim z tego okresu, charakteryzuje się wyraźnimi wpływami renesansu i manieryzmu włoskiego, przełamanymi niderlandzką, nieco gotycyzującą estetyką. Dominuje tematyka mitologiczna, zgrabnie przemycająca erotyczne treści, odzwierciedlające świat dworskich romansów i intryg.
W zamku mieści się imponująca kaplica, w której Ludwik XV ślubował Marii Leszczyńskiej, a Napoleon III otrzymał sakrament chrztu.
Ogrody przy pałacu Fontainebleau zachowały się w formie, nadanej im przez nadwornego architekta krajobrazu Ludwika XIV – André Le Nôtre’a.
Pałac nosi ślady ingerencji Napoleona I – zachowały się oryginalne meble, dekoracje oraz pamiątki po cesarzu, w tym unikalny komplet porcelany zamówiony na osobiste polecenia władcy – talerze dekorowane krajobrazami z miejsc bliskich Korsykaninowi. Pośród wybranych wedut, znalazł się widok Warszawy – miasta drogiego Napoleonowi ze względu na słabość do Marii Walewskiej.
Pałac jest siedzibą czterech muzeów: Muzeum Napoleona I, Musée Chinois de l’Impératice Eugénie, Galeria Obrazów oraz Galeria Mebli. Placówki są ze sobą połączone, zwiedza się je, uprzednio nabywszy jeden bilet. W cenie jest audioguide.
Szczegółowe informacje na stronie Pałacu>>>>
co za okrojony artykuł, a gdzie o tym ze Napoleon I świętował tam wszystkie swoje zwycięstwa i był to jego ulubiony pałac. Stamtąd został zabrany na pierwsze zesłanie na Elbę i polskie akcenty oprócz Leszczyńskiej. Odjechał z Palacu zegnany min przez polskich oficerów. Wychodzą braki czytania a Waldemar Lysiak pięknie to przedstawia w książkach. Ewidentny brak oczytania autora