Zmarła Hanna Książek-Konicka – zasłużona przedstawicielka francuskiej Polonii; pogrzeb 26 lutego
Hanna Książek-Konicka, fot. Danuta Tarnawska-Kasparian, "Głos katolicki" (16/2018); pixabay.com
22 lutego br. w wieku 79 lat zmarła Hanna Konicka, z domu Książek. Pogrzeb odbędzie się w piątek 26 lutego 2021 r. o godzinie 11:30. Ciało spocznie na cmentarzu Boulogne-Billancourt (Avenue Pierre Grenier – 92100 Boulogne-Billancourt). Profesor Sorbony Hanna Książek-Konicka była znawcą literatury i jej tłumaczką, wybitną przedstawicielką francuskiej Polonii.
W serwisie services.pompesfunebresdefrance.com przez 30 dni można dzielić się wspomnieniami i refleksjami poświęconymi zmarłej Hannie. Być może czas przesyłania tych treści zostanie jeszcze przedłużony.
Oprócz tego zachęcamy do wpisywania komentarzy pod tym artykułem na PolskiFR.fr.
A to dwa pierwsze wpisy kondolencyjne w serwisie services.pompesfunebresdefrance.com.
Hanna Książek-Konicka była żoną pianisty Aleksandra Konickiego. Urodziła się 28 sierpnia 1941 r. w Warszawie. Zajmowała się literaturą i jej tłumaczeniem. W swojej pracy zawodowej wiele uwagi poświęciła Mironowi Białoszewskiemu. W 2005 r. wydała antologię dzieł poety we własnych przekładach, zatytułowaną “La sainteté du détail infime” (pol. “Świętość nieznaczącego drobiazgu”). Wcześniej, w 2000 r., ukazał się jej wybór tekstów pt. “La litterature polonaise du XX siecle” (pol. “Literatura polska XX w.”).
Więcej informacji o Hannie Książek-Konickiej znalazło się w numerze 16/2018 “Głosu Katolickiego”.
Zmarłą wspomina również Instytut Polski w Paryżu: “Właśnie dowiedzieliśmy się o odejściu Hanny Ksiażek-Konickiej, semiotyczki literatury i kina, wykładowcy literatury polskiej na Sorbonie przez prawie ćwierć wieku (w latach 1985-2009 ); (…) autorka, wydawca naukowy, tłumaczka, specjalizująca się przede wszystkim w badaniach filmowych przed przyjazdem do Francji, zdołała dostosować swoje zainteresowania do potrzeb edukacyjnych na Sorbonie. Przez długie lata prowadziła ekscytujące zajęcia poświęcone literaturze romantycznej, poezji międzywojennej i poezji współczesnej (…). Jej seminaria dla studentów były znane z wysokiego poziomu naukowego”.
za informacje i materiały dziękujemy szczególnie Pani Marii Witt
Dziękuję za artykuł, dzięki niemu dowiedziałam, się, że moja ciocia zmarła. Niestety nie miałam przyjemności jej poznać.