Czas ucieka, wieczność czeka

fot. Jolanta Barełkowska

2 kwietnia 2020 r. mija 15 lat od dnia kiedy odszedł nasz ukochany Ojciec Święty Jan Paweł II. Zegar w apartamencie papieskim Pałacu Apostolskiego w Watykanie zatrzymał się o godz. 21:37. Dzisiaj ów zegar znajduje się w Muzeum Domu Rodzinnego polskiego papieża w Wadowicach.

Jan Paweł II, zwolennik ekumenizmu, odchodząc zostawił po sobie niezwykle bogatą spuściznę: poezje, wersy dramatów, encykliki, repetytoria, przemyślenia filozoficzne i estetyczne, korespondencje. Czy czytając Jego dzieła wyciągnęliśmy odpowiednie wnioski? Czy zrozumieliśmy przesłanie Jana Pawła II? Czy czytaliśmy Tryptyk Rzymski przetłumaczony również na język francuski przez poetkę Agatę Kalinowską-Bouvy, gdzie papież z nutką nostalgii wspomina rodzinne strony z czasów młodości? Utwór ten włączył do swego repertuaru Stanisław Soyka. Nagrał go także na CD.

Polski papież nigdy nie pozwolił nieść się w lektyce, jak to bywało niegdyś. Jako jedyny papież uprawiał aktywnie sport. Pływał, jeździł na nartach w Alpach w okolicach Aosty tak jak dawniej w Tatrach. W młodości pływał kajakiem. Dzisiaj tym szlakiem podążają inni. Nie zapominajmy, ze Karol Wojtyła był piechurem. Mieszkańcy gminy Gdów powiatu wielickiego widzieli młodego wikarego ks. Karola Wojtyłę podążającego 28 lipca 1948 r. pieszo do Niegowici, swojej pierwszej parafii. W miejscu, gdzie rozwidlają się drogi w kierunku Bochni, postawili pomnik.

Jan Paweł II znany był z optymizmu. Swoistego humoru wielu mogłoby Mu pozazdrościć. Podczas konferencji Kraj-emigracja, pierwszym spotkaniu w 1990 r. przedstawicieli organizacji polonijnych z całego świata w Rzymie, słysząc nazwisko Jana Sienkiewicza z Wilna, zapytał: „taki młody!?”.

Spośród wielu złotych myśli na uwagę z pewnością zasługuje ta, która widnieje na torbie kupionej w Muzeum w Wadowicach. „Jeszcze będzie pięknie mimo wszystko, tylko załóż wygodne buty, bo masz do przejścia całe życie”.