szukaj
Wyszukaj w serwisie


Zakończenie, które jest nowym początkiem, o Bogu nieustannie obecnym

Centrum Heschela KUL / 21.05.2023
fot. Centrum Heschela KUL
fot. Centrum Heschela KUL

W dzisiejszej Ewangelii, przed Swoim wniebowstąpieniem Jezus posyła uczniów, aby chrzcili (dosł. zanurzali) w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Chrystus zapewnia, że właśnie Ruach Ha-Kodesz, i tak jak Emmanuel – Bóg z nami, z początku Ewangelii św. Mateusza, będzie im stale towarzyszyć i będzie ich wsparciem i obroną – o Bogu nieustannie obecnym pośród swojego ludu na przestrzeni historii zbawienia opowiada w komentarzu Centrum Heschela KUL biblista ks. dr Mariusz Świder, rektor Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II.


W opisie wniebowstąpienia, na wskazanym miejscu, na górze w Galilei, uczniowie oddają pokłon Jezusowi. W tradycji żydowskiej oddanie pokłonu oznacza wyraz czci i szacunku. W tym ostatnim spotkaniu, sam Jezus podkreśla i niejako zapewnia wątpiących o Swojej Boskości, że „dana jest mu wszelka władza w niebie i na ziemi” (Mt 28,18). O tym, dlaczego jednak Jezus wybrał na miejsce pożegnania z uczniami ziemię pogan – Galileę, a nie Święte Miasto Jeruzalem, gdzie jeszcze niedawno wszyscy byli obecni – opowiada w komentarzu ks. dr Świder.

Pełna treść komentarza do Ewangelii według św. Mateusza (Mt 28, 16-20), przypadającej na VII Niedzielę Wielkanocną roku A – Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego

W VII Niedzielę Wielkanocną czytamy zakończenie Ewangelii wg św. Mateusza. To zakończenie jest de facto początkiem, zwłaszcza dla uczniów Jezusa. Ewangelista opisuje wydarzenie po zmartwychwstaniu i przenosi nas do Galilei, gdzie ma miejsce ostatnie spotkanie Jezusa z uczniami.

Dlaczego akurat w Galilei? Nie mógł się z nimi pożegnać w Jerozolimie – Mieście Świętym, gdzie jeszcze niedawno wszyscy byli obecni? Być może dlatego do Galilei, bo tam miało miejsce pierwsze powołanie uczniów. Możliwe, że Jezus świadomie wybiera Galileę, która w tradycji biblijnej znana jest jako kraina pogańska, co też potwierdza prorok Izajasz (Iz 8,23b). Czyżby Jezus pragnął iść do pogan? Czyżby chciał wysłać swoich uczniów, aby nauczali (dosł. czynili uczniów) wszystkie narody, a pośród nich także i pogan? Wydaje się, że obydwa pytania mają pozytywną odpowiedź.

Uczniowie oddają pokłon Jezusowi. W tradycji żydowskiej oddanie pokłonu oznacza wyraz czci i szacunku. Podobnie uczynił Abraham witając swoich gości (Rdz 18,2). W tej scenie również sam Jezus podkreśla, że „dana jest mu wszelka władza w niebie i na ziemi” (Mt 28,18). Z takim autorytetem posyła uczniów, aby chrzcili (dosł. zanurzali) w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego (w. 19). Interesującym jest to, że jeszcze nie było dnia Pięćdziesiątnicy, czyli Zesłania Ducha Świętego. Mimo tego posyła ich, niejako antycypując, z mocą Ducha Świętego. Ów Duch, Ruach Ha-Kodesz, ma im towarzyszyć, ma być ich wsparciem i obroną. Z ostatniego zdania dzisiejszej Ewangelii, które jest też ostatnim słowem Jezusa do uczniów, wynika, że nie tylko Duch Święty ma być nieustannie z nimi, ale także sam Jezus jest i będzie ciągle obecny ze swoimi uczniami: „oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,20). Pierwszy rozdział Mateuszowej Ewangelii (1,23) mówi o Jezusie jako o Emmanuelu, czyli o „Bogu z nami”. Ostatni rozdział, choć innymi słowy, potwierdza tę prawdę. Bóg jest obecny pośród swojego ludu. Wyjątkowo pokazał to uwalniając Izraelitów z Egiptu i cudownie prowadząc ich do Ziemi Obiecanej: nocą w słupie ognia, a za dnia w obłoku. Jest obecny również w życiu każdego człowieka. Obyśmy i my potrafili widzieć Jego obecność.

 

O autorze:

Ks. dr Mariusz Świder, biblista, rektor Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, Postulator procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego bp. Ignacego Świrskiego. Studiował Biblię na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie oraz na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie.

 

Paraklet – trzy znaczenia greckiego słowa ukryte w Starym Testamencie >>>

Pierwsze przymierze Boga z Żydami jest nadal ważne >>>

Wybiórcze słuchanie Pisma – błąd uczniów z Emaus >>>

Miłosierdzie Boże wypisane na kartach Starego Testamentu >>>

Dlaczego po zmartwychwstaniu Jezus ukazał się najpierw kobietom? >>>

Pascha – święto wolności i wiary >>>

Im więcej wiemy o Passze, tym lepiej rozumiemy Ostatnią Wieczerzę >>>

Dlaczego Jezus pozwolił Łazarzowi umrzeć? >>>

Kto zgrzeszył: niewidomy czy jego rodzice? >>>

Jak siódmy mężczyzna w życiu Samarytanki odmienił jej życie? >>>

Kto przemienił się na Górze Tabor – uczniowie czy Jezus? >>>

Pustynia – błogosławieństwo czy przekleństwo? >>>

Centrum Heschela KUL: Nieporozumienia wokół zasady „oko za oko” >>>

Centrum Heschela KUL: Prawo, Prorocy, jota – trzeba zbadać kontekst by zrozumieć sens słów Jezusa >>>

Centrum Heschela KUL: Sól, światło i miasto na górze – Co zrobić by życie było pełne smaku, nadziei i Boga? >>>

Centrum Heschela KUL: Paradoks błogosławieństw – Jezus odwrócił logikę hebrajskiego świata >>>

Centrum Heschela KUL: Dlaczego uczniowie, stając się „rybakami ludzi”, porzucili sieci? >>>

Hebrajski komentarz do Ewangelii na II Niedzielę Zwykłą >>>

Żydowski komentarz do Ewangelii Objawienia Pańskiego >>>

Hebrajski komentarz do Ewangelii Pierwszej Niedzieli Nowego Roku 2023 >>>

Żydowski komentarz do Ewangelii Bożego Narodzenia >>>

Hebrajski komentarz do Ewangelii na IV Niedzielę Adwentu >>>

Hebrajski komentarz do Ewangelii na III Niedzielę Adwentu >>>

Hebrajski komentarz do Ewangelii na II Niedzielę Adwentu >>>

Żydowski komentarz do Ewangelii na I Niedzielę Adwentu >>>

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Avatar użytkownika, wgrany podczas tworzenia komentarza.


2024-09-07 23:15:13