Polsko-niemiecka pielgrzymka ekumeniczna po raz 19. na pątniczym szlaku

ThreeMilesPerHour z Pixabay

Po raz 19. Polacy i Niemcy, katolicy i ewangelicy, spotkali się na pątniczym szlaku w ramach Ekumenicznej Pielgrzymki Szlakiem cesarza Ottona III.

Pielgrzymka  jest inicjatywą świeckich zrodzoną z potrzeby wspólnej modlitwy i spotkania. Jej pomysłodawcą jest ewangelik Krüger, niegdyś niechętny i uprzedzony do Polaków. Zaczął szukać pozytywnych epizodów w historii relacji polsko-niemieckich. Uznał, że wydarzeniem takim był Zjazd Gnieźnieński w roku 1000, kiedy to przy grobie świętego Wojciecha w Gnieźnie spotkali się cesarz niemiecki Otton III i przyszły król Bolesław Chrobry.

Tym razem modlitwy, rozmowy i spotkania były skoncentrowane wokół tematu pielgrzymki “Twarzą w twarz”.

Uczestnicy i organizatorzy pielgrzymki podkreślają zgodnie, że ich celem jest wzajemne poznanie, otwarcie na bliźnich i obdarowywanie się tym, co mamy najlepszego. Każdy też ma jakąś intencję, w której pielgrzymuje.

Organizatorom chodzi o to, aby przypomnieć, że jako chrześcijanie jesteśmy powołani do poszukiwania jedności w różnorodności i budowania wspólnoty, jaką jest Kościół.

W tym roku podobnie jak w ubiegłym z racji panującej pandemii wszystko ograniczone była do jednego dnia i objęło dwa graniczne miasta Słubice i Frankfurt nad Odrą. W normalnych warunkach pielgrzymka trwa 6 dni i obejmuje kilka miejscowości po obu stronach granicy.

Organizatorami pielgrzymki są diecezja gnieźnieńska i ewangelicy z Brandenburgii. Zarówno trasa tradycyjnej ekumenicznej pielgrzymki, jak i jej termin są nieprzypadkowe. Trasa Magdeburg-Gniezno to nawiązanie do Magdeburga gdzie nauki pobierał św. Wojciech. Tam również swój początek miała historyczna pielgrzymka cesarza Ottona III do Gniezna w roku 1000. Czas trwania pielgrzymi – od uroczystości św. Jana Chrzciciela do uroczystości apostołów św. Piotra i św. Pawła – to odwołanie do św. Jana Chrzciciela, proroka, który zapowiadał Chrystusa oraz do apostołów Piotra i Pawła, którzy rozmawiali i pracowali nad kształtem Kościoła.

Pielgrzymka jest inicjatywą, która rozwija się na przestrzeni tych 19 lat. Jej pomysłodawcą jest ewangelik z Poczdamu Krüger. Uprzedzony do Polaków, w związku z jubileuszem roku dwutysięcznego, pragnąc zrewidować swoją postawę, zaczął szukać pozytywnych epizodów w historii stosunków polsko-niemieckich. Uznał, że wydarzeniem, na którym można budować coś pozytywnego, także wspólną przyjaźń, jest Zjazd Gnieźnieński w roku 1000, podczas którego spotkali się cesarz Otton III i książę Bolesław Chrobry. Dlatego też Krüger, z grupą przyjaciół, z błogosławieństwem ewangelickiego biskupa Berlina i Brandenburgii, Wolfganga Hubera, zaczął pielgrzymować do Gniezna. Dzięki kontaktom z pastorem Justusem Werdinem, wielkim przyjacielem Polski, poznał chrześcijan w Polsce. Tak narodziła się idea wspólnego pielgrzymowania.

Inicjatywę gorąco poparł ówczesny metropolita gnieźnieński abp Henryk Muszyński, który zaproponował zajęcie się stroną organizacyjną ks. Janowi Kwiatkowskiemu. Dziś ze strony polskiej odpowiedzialna jest dr Agata Skotnicka, a duchowy patronat nad pielgrzymką objął prymas ks. abp Wojciech Polak.

Przez kilkanaście lat na pątniczym szlaku zawiązały się polsko-niemieckie znajomości i przyjaźnie. To oprócz korzyści duchowych jeden z wielu efektów pątniczego trudu. W pielgrzymce uczestniczy 50 osób.