Odkryj Świętego #8 | Św. Ludwika de Marillac – żona, matka i zakonnica

Św. Ludwika de Merillac, fot. wikimedia (na licencji CCO)

W liturgii często wspominamy osoby duchowne albo konsekrowane, od czasu do czasu również świeckie. Wydaje się, że mniej jest takich świętych i błogosławionych, którzy przebyli w swoim życiu dwie drogi: świecką i konsekrowaną. Jedną z nich jest św. Ludwika de Marillac.

Ludwika przyszła na świat 12 sierpnia 1591 r. w stolicy Francji. Pochodziła z zamożnej rodziny, gdyż jej ojciec pracował jako radca francuskiego parlamentu. Przyszła święta przez wiele lat przebywała w internatach prowadzonych przez siostry zakonne.

W wieku 22 lat poślubiła niejakiego Antoniego Le Gras, który był sekretarzem królowej Anny Medycejskiej. Niestety na skutek wielu czynników nie było to udane małżeństwo, a na dodatek mąż Ludwiki stracił pracę z powodu schizofrenii i zmarł młodo. Para doczekała się syna Michała, którego matka umieściła w internacie.

Po stracie męża Ludwika zaangażowała się w dzieła miłosierdzia. Wzrastała duchowo pod wpływem św. Franciszka Salezego i św. Wincentego a Paulo. Ten drugi wprowadzał ją w sprawy dzieł miłosierdzia, w których bardzo gorliwie się udzielała. Zaangażowanie Ludwiki doprowadziło w konsekwencji do powstania nowej rodziny zakonnej – Sióstr Miłosierdzia (znane też jako szarytki) – powstałej przy zgromadzeniu męskim założonym przez św. Wincentego. 25 marca 1642 r. cztery siostry wraz z Ludwiką de Marillac uroczyście złożyły śluby na ręce św. Wincentego.

Ludwika zmarła 15 marca 1660 r. Na ołtarze wyniósł ją papież Benedykt XV w 1920 r., natomiast świętą została w 1934 r. Ludwika patronuje służbie socjalnej. Relikwie świętej przebywają w Paryżu.

W miejscowości Angoulême (Nowa Akwitania) znajduje się ulica św. Ludwiki.

Źródło: brewiarz.pl