Odkryj Świętego #9 | Św. Jacek Odrowąż – patron domu PMK na Korsyce

El Greco: Adoracja Madonny z Dzieciątkiem przez św. Jacka (1614), fot. wikimedia (domena publiczna)

W ramach serii “Odkryj Świętego” do tej pory przyglądaliśmy się świętym francuskim lub przynajmniej związanym z Francją. Warto poświęcić w tym kontekście parę zdań również Polakom. Dobrym przykładem jest św. Jacek Odrowąż, który patronuje domowi Polskiej Misji Katolickiej na Korsyce.

Więcej informacji o domu PMK na Korsyce >>>

Nie brak głosów, że św. Jacek Odrowąż był jednym z najpopularniejszych polskich świętych poza granicami Polski aż do czasów św. Jana Pawła II. Znany jest m.in. jako pierwszy polski dominikanin, przyjęty do zgromadzenia przez założyciela zakonu – św. Dominika. Po dziś dzień jest jednym z niewielu Polaków, którzy odbierają cześć w liturgii także poza Polską.

Jego figurę znajdziemy chociażby przy sanktuarium w Lourdes, a także poznamy go bliżej jako patrona po przybyciu do domu PMK na Korsyce. Dlaczego akurat ten święty patronuje turystom przybywającym na Korsykę? Dom na wyspie Napoleona znajduje się w zabudowaniach dawnego klasztoru dominikańskiego z XVII w. A skoro o dominikanach mowa, nietrudno ten fakt powiązać z osobą św. Jacka, jak dobrze wiemy – zasłużonego dominikanina. Zakonnicy trudnili się uprawą ziemi, oliwek i winorośli. Do dziś Korsyka słynie z produkcji słodkich Muskatów.

Św. Jacek Odrowąż urodził się najprawdopodobniej w 1183 r. w Kamieniu Śląskim. Był przedstawicielem możnego rodu. Jednym z jego nauczycieli w Krakowie mógł być bł. Wincenty Kadłubek. Niewykluczone, że młody Jacek studiował w Paryżu i Bolonii. W 1219 r. Jacek został kanonikiem krakowskim.

Ok. roku 1215/16 poznał św. Dominika dzięki swojemu wujowi, biskupowi krakowskiemu. Przybył do Rzymu razem z bł. Czesławem. Zafascynowani osobą założyciela dominikanów postanowili wstąpić do jego wspólnoty.

Po śmierci św. Dominika jego następca (bł. Jordan z Saksonii) wysłał Jacka i Czesława do Polski, aby ci zakładali wspólnoty dominikańskie na polskiej ziemi. Determinacja pierwszych polskich dominikanów doprowadziła do powstania licznych placówek.

Pełne wspaniałych dzieł i wypełnione pracą życie św. Jacka dobiegło końca 15 sierpnia 1257 r. w Krakowie. Do dziś jego relikwie znajdują się w dominikańskim kościele Trójcy Świętej w stolicy Małopolski.

Piękne świadectwo o św. Jacku dał jeden z jego współbraci:

Jacek zawsze albo studiował, albo głosił kazania, albo słuchał spowiedzi, albo modlił się, albo chorych nawiedzając słowem i przykładem bliźnich budował.

Kanonizacji św. Jacka dokonał papież Klemens VIII w 1594 r.

Sława polskiego świętego szybko rozprzestrzeniała się także poza granicami Polski.

W XVII w. relikwie wybitnego przedstawiciela Odrowążów trafiły do Paryża. Na Zachodzie Europy święty znany jest jako Saint Hyacinth. Relikwie złożono w kaplicy kolegiaty Saint Honoré, która szybko przyozdobiła się licznymi wotami. O wielkiej popularności Jacka nad Sekwaną świadczy też fakt, że obecną paryską ulicę Rue Malebranche niegdyś nazwano jego imieniem. Szczególnymi miejscami kultu Jacka we Francji były Paryż i Tuluza. Nieco później powstały ośrodki poświęcone jego czci w Chartres, Poitiers i Angers.

Obecnie w wielu zakątkach świata natrafić możemy chociażby na ulice, którym patronuje polski święty.

Jacek w liturgii wspominany jest 17 sierpnia. Na obrazach i figurach najczęściej przedstawia się go jako dominikanina z monstrancją w jednej ręce i figurą Matki Boskiej w drugiej.

Poprzedni odcinek serii >>>

Źródło: brewiarz.pl, pl.aleteia.org, opoka.org.pl