Królowała w Wersalu przez 43 lata – opowieść o Marii Leszczyńskiej

fragment portretu Marii Leszczyńskiej autorstwa Pierre'a Goberta / Wikimedia Commons

Maria,Karolina, Zofia, Felicja Leszczyńska, herbu Wieniawa przyje- chała do Wersalu 2 grudnia 1725 r. W dzieciństwie nazywano ją Marychna. Tutaj była Marie de Bourbon, żoną króla Francji.

Kilka tygodni trwała podróż z Wissemburga w Alzacji do Moret. Krótki przystanek w Fontainebleau, gdzie po raz pierwszy zobaczyła swojego męża, poślubionego per procura w Strasburgu. Wreszcie Wersal. Wysiadła z karocy na podwórzu marmurowym Wersalu i mimo przejmującego zimna i późnej godziny nocnej , czekał na nią cały dwór.Ludwik XV oczekiwał w drzwiach zamku. Wraz z Marią udali się schodami des Ambasadeurs na I piętro. Mijali szpaler gwardzistów trzymających pochodnie. Przez Salon de la Guerre, skierowali się do Grande Galerie. Przyjęcie iście królewskie. Zobaczyła światło świec, odbijające się w lustrach wieńczących ściany. Przygotowano dla niej salon na I pietrze. Rankiem przez okno zobaczyła Grand Canal.

W Wersalu przeżyła 43 lata, rzadko stąd wyjeżdżając. Tutaj w Wersalu przyszło na świat jej 10 dzieci. Pierwsze z nich to bliźnięta, dziewczynki. Następca tronu, Louis, urodził się trzy lata później. To jego synowie – Louis XVI, Louis XVIII (mówiący po polsku) oraz Charles X zostali ostatnimi monarchami Francji.

Marie, polska żona Louis XV , otrzymała staranne wykształcenie. Zanim przybyła do Francji , znała język francuski. Biegle mówiła też po niemiecku, którym posługiwała się codziennie w Zweibrücken w Bawarii, gdzie Leszczyńscy pozostawali na zesłaniu. Przekonano się o tym w Wersalu, kiedy rozmawiała z młodym 7-letnim Mozartem, którego zaprosiła do Wersalu zimą 1764 r. Kochała muzykę. Już w dzieciństwie grała na fortepianie. Dzięki wielkiej bibliotece swego ojca, wielkiego konesera sztuki, Stanisława Leszczyńskiego, śledziła nowości.Nic dziwnego, że kiedy w Wersalu przedstawiono jej Woltera rozmowa toczyła się nie tylko o literaturze. Maria zwierzyła się filozofowi o perypetiach w drodze do Szczecina. Oraz o tym jak matka, Katarzyna Opalińska w obawie przed wrogiem ukryła dziecko w piecu do wypiekania chleba u pewnej chłopki. Historię malutkiej wówczas Marychny opisał później Wolter w „Historii Karola XII”.

Francuska królowa, rodem z Polski nigdy nie żałowała, że nauczyła się tańczyć, co przydało się jej później na dworze francuskim.

Wspierała artystów, podobnie jak ojciec wielki mecenas sztuki. Najbardziej do gustu przypadło jej malarstwo Jean-Baptiste Oudry, którego obrazy zakupiono do jej apartamentów.Na jej prośbę artysta ”sportretował” królewskie psy.Wabiły się Lise, Perle, Ponne, Misse, Charlotte, Blanche. To Oudry został nauczycielem królowej.Pod jego okiem Maria zaczęła malować.Król podzielał jej entuzjazm.A ona erudycję Jean-Baptiste Oudry. Królowa i artysta-malarz mieli podobne zaangażowanie religijne. Maria była praktykującą katoliczką. Do Francji wraz z nią przybył jej spowiednik, ksiądz Labiszewski. Był jej powiernikiem podobnie jak Oudry.

Zachowały się obrazy namalowane przez Marię Leszczynską. A także przedmioty do niej należące. Możemy je zobaczyć w odrestaurowanych pokojach zajmowanych niegdyś przez królową w Wersalu. Wystawa czasowa „ Le goût de Marie Leszczyńska” jest częścią ekspozycji „ Versailles à l’heure des femmes” trwającej do 21 lipca 2019r. W historii Francji, nasza rodaczka, znana jest jako królowa dyskretna. I mimo, że nie miała możliwości zabierania głosu w sprawach polityki to jednak wiele pozostawiła po sobie. Chociażby przysmaki francuskiego stołu jak bouché à la reine oraz baba au rhum, przygotowywane przez kucharza i cukiernika Stohrera. Początkowo Stohrer prowadził kuchnię Leszczyńskich w Wissemburgu. Wraz z Marią przyjechał do Wersalu.Był na tyle przedsiębiorczy, że po latach w królewskiej kuchni założył w 1730 r. w Paryżu, cukiernię która istnieje do dzisiaj.