Prymas dla polskiFR: Polonia dysponuje niezwykłym potencjałem
BP EKP
Polonia na całym świecie dysponuje niezwykłym potencjałem, który może nie tylko służyć wspieraniu tego, co czasami nazywamy polskim interesem, nie tylko budowaniu obrazu naszej ojczyzny poza jej granicami, ale przede wszystkim przekazywaniu i dzieleniu się bogatym narodowym, kulturowym i religijnym dziedzictwem – podkreśla w wywiadzie dla portalu polskiFR prymas Polski, metropolita gnieźnieński, abp Wojciech Polak.
Stanisław Karnacewicz: Jaki zdaniem Księdza Prymasa jest wkład Polonii w budowanie Polskości i przekazywania narodowej tradycji?
Abp Wojciech Polak: Polonia na całym świecie dysponuje niezwykłym potencjałem, który może nie tylko służyć wspieraniu tego, co czasami nazywamy polskim interesem, nie tylko budowaniu obrazu naszej ojczyzny poza jej granicami, ale przede wszystkim przekazywaniu i dzieleniu się bogatym narodowym, kulturowym i religijnym dziedzictwem. Wielokrotnie spotykając się z Polakami w różnych krajach świata mogłem osobiście doświadczyć, że bardzo często są to ludzie i miejsca, gdzie poczucie polskości, miłość ojczyzny, dbałość o tradycje są wartościami, o które się dba, zabiega i przekazuje. Nie mamy lepszych ambasadorów polskości niż nasi rodacy, którzy nie tylko nie zapomnieli o swojej ojczyźnie, nie tylko pielęgnują jej pamięć, ale są świadkami jej historii i współczesności.
SK: Co Kościół w Polsce oferuje jeśli chodzi o duszpasterstwo Polonii?
Abp WP: Myślę, że w pewnym sensie odpowiedź jest już zawarta w postawionym pytaniu. Kościół w Polsce oferuje właśnie duszpasterstwo. To jest pierwszym zadaniem Kościoła wobec Polaków żyjących poza granicami kraju. Oczywiście ma ono swoją strukturę, na czele której stoi Delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej, ksiądz biskup Wiesław Lechowicz. Kierowana przez niego Komisja ma za zadanie koordynację duszpasterstwa wśród Polaków żyjących za granicą. Chodzi o bardzo konkretną troskę duszpasterską wśród polskiej emigracji, która zaczyna się od zapewnienia strukturalnych jednostek duszpasterstwa polonijnego w poszczególnych krajach, poprzez różne inicjatywy skierowane do Polonii, a kończy na osobistym towarzyszeniu naszym rodakom przez polskich kapłanów i duszpasterzy. Przecież Polacy, jak mówił św. Jan Paweł II, gdziekolwiek są w świecie, zachowują więź z ojczyzną poprzez Kościół.
Otóż to nasze miejsce w Kościele zostało obecnie w szczególny sposób uwydatnione. Ale przez to samo nałożyło na nas jakieś nowe zobowiązania, ażebyśmy starali się bardziej być Kościołem – tym bardziej być Kościołem. Powiedziałbym, uważać Kościół za naszą duchową ojczyznę. Myślę, że to jest nasza propozycja, ale również nasza szansa na bycie wspólnotą Kościoła niezależnie od tego, gdzie życiowe drogi nas poprowadziły. Tym bardziej cieszę się, że coraz częściej Polonia przy różnych okazjach może spotykać się także tutaj, w naszej ojczyźnie, czy to na wspólnej modlitwie np. podczas kolejnych Jasnogórskich Nocy Czuwania, czy też spotkaniach Światowego Forum Duszpasterstwa Polonijnego czy Kongresu Młodzieży Polonijnej.
SK: Jak ocenia Ksiądz Prymas sytuację w Kościele we Francji?
Abp WP: Nie oceniam sytuacji Kościoła we Francji. Jestem raczej przekonany, że Kościół francuski, z całą swoją bogatą i chlubną tradycją, staje przed rzeczywistością, która coraz bardziej jest wspólna dla Kościoła w Europie, także Kościoła w Polsce. Zastanawialiśmy się nad tym podczas ostatniego Zjazdu Gnieźnieńskiego, który odbył się w mieście św. Wojciecha we wrześniu, z udziałem zaproszonych gości z wielu europejskich krajów, również z Francji. Podejmując wspólną refleksję zatytułowaną: “Europa ludzi wolnych. Inspirująca moc chrześcijaństwa”, próbowaliśmy szukać odpowiedzi nad rolą chrześcijan we współczesnej Europie, która byłaby adekwatną odpowiedzią na sytuację w jakiej poszczególne Kościoły dzisiaj się znajdują. Owocem naszych rozmów stało się zjazdowe przesłanie, w którym deklarujemy, że chcemy tworzyć Europę ludzi wolnych, inspirowanych chrześcijańskim przesłaniem.
Jednocześnie zdajemy sobie sprawę z tego, że wymaga to budowania nowej kultury wolności opartej na odkrywaniu w każdym człowieku siostry lub brata. Jej fundamentem jest solidarność, szczególnie z osobami potrzebującymi: ubogimi, prześladowanymi, uchodźcami czy niepełnosprawnymi. To dzisiaj jest nasze szczególne zadanie i zobowiązanie. Jako chrześcijanie chcemy je podjąć, ponieważ, jak dalej czytamy w przesłaniu, to właśnie chrześcijaństwo przyniosło wartości wcześniej mało obecne w życiu publicznym: przebaczenie, miłosierdzie, oddanie siebie. Również obecnie budowanie Europy ludzi wolnych jest możliwe tylko przez solidarną miłość. Chrześcijanie nie mogą być niewolnikami egoizmu: indywidualnego, grupowego czy narodowego. Dlatego dzisiaj nie jest czas na ocenianie, ale na budowanie wspólnoty chrześcijan, których łączy Ewangelia Chrystusa
SK: Jakie wyzwania stają obecnie przed Kościołem w Polsce?
Abp WP: Przed Kościołem stoi zawsze to samo zadanie, głoszenie Ewangelii. Możemy zastanawiać się nad różnymi rozwiązaniami, nad sposobami, środkami, którymi chcemy się posłużyć. Jednak istota posłannictwa Kościoła zostaje i musi pozostać niezmienna. W jej centrum jest Chrystus i Ewangelia, która w żaden sposób się nie dezaktualizuje. Jako Polacy jesteśmy dzisiaj w szczególnym momencie naszej historii. Przeżywając 100. rocznicę odzyskania niepodległości mamy okazję, aby jeszcze raz przyjąć z wiarą wezwanie Ewangelii. Naszemu życiu potrzeba bowiem duchowej przemiany. Potrzeba, aby serca zwaśnione i rozgoryczone Bóg uzdrawiał i czynił otwartymi i gotowymi do pomocy innym, i do współdziałania z innymi. Potrzeba, aby zamkniętych i wciąż przekonanych jedynie o własnych racjach, uwrażliwiał na dobro wspólne.
Trzeba nam bowiem pamiętać, jak przypomniał nam papież Franciszek, że zgoda, pomimo różnorodności poglądów, jest pewną drogą do osiągnięcia dobra wspólnego całego narodu polskiego i nasz naród – jak zaznaczył jeszcze na Jasnej Górze – pokonał na swej drodze wiele trudnych chwil w jedności. Potrzeba więc przemiany w naszym życiu osobistym, rodzinnym i społecznym. Potrzeba – jak mówił kiedyś Prymas Tysiąclecia – abyśmy prawdziwie się odmienili. Dotyczy to nas wszystkich, dotyczy także Kościoła i ludzi Kościoła. Doświadczają tego także nasi rodacy żyjący poza Polską, którzy bardzo dobrze zdają sobie sprawę z tego, że tylko wspólnota żyjąca w zgodzie, jedności i otwartości na innych, pozwala ocalić ważne dla nas wartości, a nie je stracić, jak dzisiaj niektórym się wydaje. Sami przecież kiedyś tej otwartości doświadczyli, kiedy z różnych powodów opuszczali swój ojczysty kraj.
Cały wywiad opublikujemy w listopadowym numerze Voix Catholique
Dziękuję za piękny tekst. Jest przesłaniem dla nas wszystkich: wierzących, niewierzących, agnostyków, innowierców, ateistów. Daje do myślenia i daje nadzieję. Mnie nawet zachęcił do kupienia Głosu Katolickiego 🙂