Wskazywać na Jezusa – biskup Jacek Kiciński o Światowym Dniu Życia Konsakrowanego

arch. Sióstr Serafitek

Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, zachęca do tego, abyśmy podziękowali Panu Bogu, za dar życia konsekrowanego w Kościele i abyśmy mogli poznać różnorodność wspólnot zakonnych, które są obecne w dzisiejszej rzeczywistości. Po za tym, jest to okazja dla samych tychże wspólnot, aby głębiej zastanowiły się nad swoim powołaniem i posłaniem w Kościele.

Światowy Dzień Życia Konsekrowanego został ustanowiony przez św. Jana Pawła II, jako wyraz dziękczynienia za dar obecności zakonów na świecie. Obecny rok życia konsekrowanego wpisuje się w całokształt życia Kościoła. W Polsce przeżywamy rok duszpasterski: „W mocy Bożego Ducha”. Jesteśmy po synodzie poświęconej młodzieży. Młodzież, wiara, rozeznanie powołania – to wszystko wpisuję się w posługę osób konsekrowanych.

Dzień życia konsekrowanego w Polsce

W Polsce tegoroczny „Dzień Życia Konsekrowanego” będziemy przeżywać pod hasłem: „W służbie wiary i powołania”. Osoby konsekrowane to są ci, którzy odpowiedzieli na Słowo Boże i realizują swoje powołanie naśladując osobę Jezusa Chrystusa w trzech wymiarach: czystości, ubóstwie i posłuszeństwie.

Zatopienie w doczesności, w tzw. kulturze chwili, powoduje, że dzisiejszy człowiek żyje życiem na próbę, o czym bardzo często mówi papież Franciszek. Dlatego osoby konsekrowane jawią się, jako widzialny znak obecności Boga w dzisiejszym świecie, a więc są to osoby, które uwierzyły i pragną wskazywać na Jezusa.

Znaczenie i sens istnienia znaków

Osoby konsekrowane można porównać do znaku obecności Boga w świecie, w którym żyjemy. Ten znak ma wskazywać konkretną drogę i konkretny cel. Musi być czytelny, widoczny, nie może być dwuznaczny i musi stać we właściwym miejscu. Tak, jak w ruchu drogowym, mamy znaki, jeśli któryś z nich jest nieczytelny, niewidoczny, stojący nie we właściwym miejscu, nie spełnia  swojej roli – co więcej, staje się pewnego rodzajem zagrożenia dla ruchu publicznego. Dlatego osoby życia konsekrowanego mają być takimi znakami, nie tylko wskazującymi, czy kierującymi, ale przede wszystkim uczestniczącymi.

Współczesne rozumienie życie konsekrowanego

Życie konsekrowane, w różnorodności swoich form, pokazuje przymioty Jezusa Chrystusa: a więc Jezus trwający, Jezus głoszący, Jezus obecny w życiu ludzi cierpiących i Jezus uzdrawiający. Osoby konsekrowane, naśladując Jezusa, uczestniczą w różnych momentach naszego życia. Dzisiaj istotna jest  obecność, towarzyszenie, zwłaszcza ludziom młodym. Dzisiaj przychodzi nam zmierzyć się z kryzysem słuchania, kryzysem umiejętności poświęcania czasu dla drugiego człowieka. To jest właśnie szczególne posłanie osób konsekrowanych, aby wsłuchać się w życie młodego człowieka, w jego problemy.

Takim obrazem i drogą życia konsekrowanego jest droga do Emaus. Tak, jak Jezus dołączył do dwóch uczniów, którzy byli rozczarowani i zdegustowani, którzy tak naprawdę nie rozumieli, co się stało i zagościła w nich pokusa ucieczki. Dzisiaj wiemy, że wiele młodych osób rezygnuje z łaski wiary może i odchodzi od Kościoła, ale tenże Kościół nigdy nie może odejść od człowieka – tak, jak Chrystus nie odszedł.

Zadaniem osób konsekrowanych jest wejście w mentalność dzisiejszego człowieka, wsłuchanie się w to, czym on żyje – czasem w jego bardzo trudne pytania. Jesteśmy po to, aby wysłuchać, a później wyjaśniać sytuację czy budzące się wątpliwości. Osoby konsekrowane żyją Słowem Bożym, prowadzą człowieka do spotkania z Jezusem Chrystusem, żywym i prawdziwym. Bardzo ważnym jest uczestnictwo na drodze wiary, na drodze rozeznawania powołania, na podejmowania decyzji.

„Osoby konsekrowane to są ci, którzy odpowiedzieli na Słowo Boże i realizują swoje powołanie naśladując osobę Jezusa Chrystusa w Jego trzech wymiarach: czystości, ubóstwie i posłuszeństwie” – bp Jacek Kiciński.

Odpowiedź na rodzący się kryzys wierności

Istotną rzeczą jest dzisiaj to, iż często współcześnie, doświadczamy kryzysu wierności, a więc wierność wobec Boga, ona rodzi zawsze wierność wobec człowieka. Dlatego osoby konsekrowane są znakiem miłującej obecności Boga, realizując postawę wierności, starają się towarzyszyć człowiekowi na drodze jego wiary. Co raz rzadziej mówimy w dzisiejszym świecie o wartości powołania. Powołanie w sensie decyzji, w sensie rozeznania woli Bożej, bardzo często schodzi na plan dalszy. Dzisiaj mówimy o różnego rodzaju decyzjach – to, co będzie dla mnie najlepsze – każdy kreśli własną wizję przyszłości. Rzadko, kiedy jednak mówimy o powołaniu w sensie odpowiedzi na Boże wezwanie. Osoby konsekrowane pokazują, że to powołanie jest bardzo ważne, bo człowiek rozeznaje to, czego od niego oczekuje Bóg i odpowiada miłością na miłość Pana Boga. Człowiek potrafi być szczęśliwy wtedy, gdy odpowiada na Boże wezwanie. Bóg daje nam wolność, natomiast w tych codziennych, ludzkich decyzjach, istnieje możliwość popełniania błędów – zatopienie w doczesności. Rodzi się tu taki styl życia bez Boga, życia tym, co proponuje dzisiejszy świat. Dlatego spotykamy tu wielu rozczarowanych. Dlatego osoby konsekrowane posłane są do takiego właśnie dzisiejszego świata. Papież Franciszek zachęca nas wszystkich, iż mamy ożywiać Kościół, – bo młodzież jest naszym „teraz” i naszą przyszłością. Oni są już w Kościele, więc mamy wychodzić do nich, starać się ich włączyć w różnego rodzaju grupy duszpasterskie. Kiedy dziś patrzymy na cały Kościół – widzimy pewien powiew Ducha św., dlatego widzimy dużo młodzieży, która angażuje się w różnego rodzaju wydarzenia organizowane przez wspólnoty zakonne, ale i te wspólnoty zakonne, słuchają młodych ludzi, starają się odpowiedzieć na ich potrzeby, prowadząc do wspólnoty Kościoła, do wiary żywej, prawdziwej, do spotkania z Jezusem eucharystycznym.